Łacińskie słowo indomĭtus przybyło do Kastylii jako nieposkromione . Ten przymiotnik służy do określenia, kto nie może być oswojony, represjonowany lub kontrolowany .

Na przykład: "Niezłomny dziennikarz nigdy nie poddał się presji potężnych ani nałożonych przez jego redaktorów", "Aktorka o nieposkromionym charakterze sprowokowała rewolucję w przemyśle filmowym lat 50. " Pomimo broni zdobywcy, rdzenni mieszkańcy zachowali niezłomnego ducha i nie przestali buntować się " .

Czasownik oswajanie jest często używany w odniesieniu do procesu zatrzymywania, kontrolowania i oswajania zwierzęcia . Niezłomny koń w tym ujęciu jest tym, który nie został jeszcze podporządkowany i dlatego nie jest posłuszny człowiekowi.

Natomiast Domar może również odnosić się do powstrzymywania lub represji zachowań i postaw osoby, która jest uważana za niewłaściwą lub niewłaściwą. Jeśli ktoś nie pozwala się kontrolować, jest kwalifikowany jako nieugięty.

Weźmy przykład piosenkarza znanego z jego talentu i sławnego ze swojego buntu. Ten artysta zazwyczaj nie zwraca uwagi na wskazówki swojej wytwórni muzycznej, walczy z kolegami z zespołu, a nawet ma częste konfrontacje z publicznością. Jednak nadal wypełniają stadiony i sprzedają tysiące płyt. Dlatego ci, którzy go otaczają, tolerują niezłomność, ponieważ nadal generuje zyski, a on wykorzystuje tę sytuację do swobodnego działania i robienia tego, co chce.

Idea indómito wreszcie pojawia się w różnych pracach. Powieść "Tarzan niezłomny" ( "Tarzan the Untamed" w oryginalnym języku) autorstwa Edgara Rice'a Burroughsa i wiersz "Purén indómito" indyjskiego kronikarza Diego Ariasa de Saavedry to dwa przykłady.