Termin ten pochodzi od łacińskiego słowa odnoszącego się do zaburzeń emocjonalnych; Służy do odnoszenia się do zaburzeń w funkcjach racjonalnych i komunikacyjnych. Najczęściej używa się go w dziedzinie zdrowia psychicznego i używa się go do mówienia o niedopasowaniu rozumu, potocznie zwanym szaleństwem .

W codziennej mowie szalona koncepcja odnosi się do wszystkich ludzi, którzy mają dziwne zachowanie, bez konieczności udowodnienia, że ​​cierpią z powodu określonej patologii psychicznej. Niektóre zwroty, w których pojęcie to jest używane: "Artysta zaczął wykazywać oznaki demencji we wczesnym wieku", "Jorge, w swojej demencji, myślał, że widział diabła i wyskoczył przez okno", "Czasami czuję się jakbym był na krawędzi demencji i bardzo się boję ", " Pozwany zarzucił tymczasowe szaleństwo i powiedział, że nie pamięta niczego z tego, co się stało " .

W przypadku medycyny i psychologii otępienie jest postępującym i nieodwracalnym pogorszeniem zdolności umysłowych, które generuje ważne warunki w zachowaniu osoby, która cierpi.

Zaburzenia mózgu związane z demencją powodują uszkodzenie funkcji poznawczych i ostatecznie unieruchamiają podmiot w wykonywaniu codziennych czynności. Pamięć, uwaga i język to tylko niektóre z obszarów, na które może mieć wpływ demencja.

W trakcie choroby podmiot może stracić orientację czasoprzestrzenną, a nawet świadomość swojej tożsamości i swoich bliskich . W bardzo ciężkich przypadkach otępienia pacjenci nie znają roku, w którym żyją, miejsca i z kim dzielą swoje życie; Często zdarza się, że ignorują nawet własną tożsamość.

Demencja zwykle obejmuje urojenia i cechy psychotyczne. Szalony może zapewnić, że rozmawia ze zmarłymi osobami, między innymi halucynacjami lub błędami.

Ponieważ jest to zaburzenie nieodwracalne, demencji nie można wyleczyć. Eksperci sugerują różne rodzaje terapii, które mogą obejmować leki (takie jak leki przeciwbólowe i depresyjne ośrodkowego układu nerwowego) oraz terapię psychologiczną (z działaniami mającymi na celu zachowanie aktywności umysłowej); mają jednak cele paliatywne, które pomagają pacjentowi stawić czoła w mniej gwałtowny sposób skutkom choroby.

Przyczyny i objawy

Przyczyny otępienia mogą być bardzo zróżnicowane: od udarów do warunków fizycznych, takich jak guzy mózgu, nagłe zmiany poziomu cukru lub wapnia w organizmie lub niski poziom witaminy B12.

Wśród chorób, które najczęściej prowadzą do otępienia, są: choroba Huntingtona, stwardnienie rozsiane, niektóre infekcje, takie jak HIV / AIDS i choroba z Lyme, postępujący paraliż nadjądrowy i wiele innych. Niektóre z tych warunków można kontrolować, jeśli zostaną wykryte wcześniej, w przeciwnym razie mogą doprowadzić do całkowitej utraty racjonalnej kontroli nad osobą.

Do najbardziej charakterystycznych objawów tej dolegliwości należą zaburzenia w języku i pamięci, które utrudniają zachowanie spójnego zachowania emocjonalnego i racjonalnego oraz zaburzenie percepcji w środowisku. Ponadto wyraźnie wpływają na zdolności poznawcze (obliczenia, abstrakcyjne myślenie i zdolność rozróżniania). Należy wspomnieć, że dopóki nie zostanie dostrzeżone wyraźne pogorszenie zdolności danej osoby, rozwija się proces, który przechodzi od niewidzialnego do namacalnego; powolny i stopniowy.

Jest znany jako łagodne upośledzenie funkcji poznawczych (MCI) do fazy, która charakteryzuje się normalnym zapomnieniem typowym dla starzenia się i wyraźnym pojawieniem się demencji. Wiele razy zdarzają się ludzie, którzy wydają się obłąkani, ale znajdują się w tej fazie, gdzie bardzo trudno jest ogłosić tę patologię jako taką. W rzeczywistości wiele osób z łagodnymi zaburzeniami poznawczymi nigdy nie jest obłąkanych.