Termin, który będziemy analizować, składa się z dwóch wyraźnie zróżnicowanych części. Stąd na pierwszym miejscu powstaje słowo edukacja, którego etymologiczne pochodzenie znajduje się w łacińskim educatio, które z kolei jest wynikiem sumy przedrostka ex, który oznacza "zewnętrzny", czasownik ducere, który jest równoważny z "przewodnikiem" i przyrostek - cion, który jest synonimem "działania".

Po drugie, istnieje słowo fizyczne, które pochodzi z greki, a dokładniej ze związku dwóch doskonale wytyczonych części: terminu physis, które można przetłumaczyć jako "nature" i sufiksu, który jest równy "nauce".

Wykonywanie dokładnej definicji wychowania fizycznego jest żmudnym zadaniem. Czy w dziedzinie akademickiej istnieją różne koncepcje i podejścia odnoszące się do tego terminu. Wychowanie fizyczne może być na przykład działalnością edukacyjną, rekreacyjną, społeczną, konkurencyjną lub terapeutyczną .

W sensie wychowawczym lub formatywnym wychowanie fizyczne jest dyscypliną naukowo-pedagogiczną, która koncentruje się na ruchu cielesnym, aby osiągnąć integralny rozwój fizycznych, afektywnych i poznawczych zdolności podmiotu.

Powiedzieliśmy, że wychowanie fizyczne jest dyscypliną, a nie nauką, ponieważ nie zajmuje się konkretnym studiowaniem określonego przedmiotu, ale wykorzystuje elementy różnych nauk, aby ukształtować jego strukturę zastosowania.

Jeśli chodzi o integralny rozwój jednostki, wychowanie fizyczne wykracza poza pradawną ideę człowieka jako sumę ciała, umysłu i duszy ; przeciwnie, działa na wszystkie aspekty osoby jako jednostki .

Oprócz powyższego należy podkreślić, że w zakresie nauczania znajduje się przedmiot wychowania fizycznego. Na przykład w Hiszpanii przedmiot ten jest nauczany zarówno na poziomie podstawowym, jak i dodatkowym. W pierwszym przypadku koncentruje się na rozwoju gier percepcyjnych, gier kooperacyjnych, inicjacji do różnych dyscyplin sportowych lub ekspresji cielesnej.

W Secondary przedmiot ten jest jednak zasadniczo skierowany do studentów nabywających zdrowe nawyki, uczących się przezwyciężania trudności, akceptujących własne ciało i poprawiających ich cechy fizyczne. Dlatego też, między innymi, angażuje się w rozwijanie różnych sportów, takich jak koszykówka, piłka nożna czy tenis, dzięki którym młodzi ludzie będą się uczyć, jak dążyć, pracować jako zespół, konkurować, a także akceptować własne błędy.

Różne nurty wychowania fizycznego można zdefiniować zgodnie ze sposobem, w jaki dyscyplina jest skupiona. Istnieją prądy, które koncentrują się na edukacji (jej obszarem działania jest szkoła i system edukacyjny w ogóle), na zdrowiu (wychowanie fizyczne jest uważane za promotora zdrowia, z zamiarem zapobiegania chorobom), w konkursie (dyscyplina jako trening sportowy do rozwoju wysokiej wydajności), w rekreacji (zabawne działania łączące podmiot z medium) oraz w ekspresji cielesnej (od wpływu, jaki otrzymuje od tańca, jogi i muzyka).