Termin bioremediacja pochodzi od angielskiego słowa bioremediation . Koncepcja odwołuje się do wykorzystania mikroorganizmów do leczenia substancji lub do odzyskiwania warunków środowiskowych.

Jak sugeruje to słowo, bioremediacja przemawia do żywych organizmów, aby zaradzić zdarzeniu. Bakterie, grzyby, a nawet niektóre rośliny mogą wchłaniać i rozkładać zanieczyszczenia, a tym samym ogólnie czyścić glebę, wodę lub środowisko. Bioremediacja pomaga naturze pokonać nierównowagę, a tym samym odzyskać ekosystem, który doznał pewnego rodzaju szkody z powodu zanieczyszczenia.

Celem bioremediacji jest zatem odwrócenie sytuacji, w której obecność zanieczyszczeń zmieniła naturalne cechy środowiska .

Za pomocą mikroorganizmów można zwalczać zanieczyszczenia, które na początku są niedostępne: na przykład wyciek oleju, który dostał się do ziemi i który mógłby wpłynąć na wodę gruntową. Kopanie w tym przypadku byłoby droższe i bardziej złożone niż odwoływanie się do bioremediacji. Jest to tylko jedna z jego zalet, wśród których możemy podkreślić jej żywotność, prostotę i wkład składników odżywczych w procesy kompostowania.

W rozlanie tego typu można dodawać nawozy z siarczanami lub azotanami, które sprzyjają reprodukcji bakterii. Te mikroorganizmy pomagają rozkładać ropę naftową.

Procesy bioremediacji mogą być monitorowane poprzez kontrolę pH, potencjał redox, poziom tlenu lub temperaturę, wśród kilku innych parametrów. Specjalnością, która kieruje tymi procesami i sprawuje nadzór, jest biotechnologia (dziedzina technologii wykorzystująca zasoby biologiczne).

Jeśli chodzi o wykorzystanie inżynierii genetycznej w tym kontekście, jej znaczenie jest bardzo duże, ponieważ powoduje powstanie organizmów specjalnie zaprojektowanych do realizacji bioremediacji w dobrze zdefiniowanym środowisku i celu.

Bardzo powszechny przykład można zobaczyć w modyfikacji, którą naukowcy wprowadzili do bakterii Deinococcus radiodurans, jednego z organizmów najbardziej zdolnych do odporności na promieniowanie, aby mógł on pochłaniać jony rtęci i toluen obecne w odpadach jądrowych wysokiego poziomu. promieniowania.

Jedna z najbardziej znanych metod bioremediacji nazywana jest mikrorerenizacją . Termin ten został ogłoszony przez amerykańskiego mikologa i pisarza Paula E. Stametsa i polega na stosowaniu grzybów w celu przeprowadzenia odkażania gleby . W bardziej technicznych terminach, mikoryzacja polega na stosowaniu grzybni grzybowej, to jest masy złożonej z sieci włókien, które są częścią wegetatywnego ciała grzybów.

Wykorzystanie grzybów w bioremediacji jest bardzo logiczne, ponieważ jedną z ich najważniejszych ról w ekosystemach jest rozkład, który jest przeprowadzany przez grzybnię. Wydzielają one zewnątrzkomórkowe kwasy i enzymy, które przyczyniają się do degradacji celulozy i ligniny (rośliny mają te dwa składniki w ścianie komórkowej i są najważniejsze).

Celuloza i lignina mają duże łańcuchy wodoru i węgla w swoim składzie, z mocnymi złączami, które sprawiają, że drewno i włókna roślinne są szczególnie wytrzymałe. Ich struktury chemiczne są podobne do różnych obecnych zanieczyszczeń, a tylko jednym z głównych punktów mikoryzacji jest znalezienie szczepu grzybów najbardziej odpowiedniego do leczenia różnych rodzajów zanieczyszczeń, co ma zastosowanie do bioremediacja w ogóle i dlaczego nie, medycyna: każda choroba lub zaburzenie musi być leczone odpowiednimi lekami.