Royal Spanish Academy (RAE) definiuje sytuację jako działanie i konsekwencje lokalizacji lub umieszczenia (umieszczenia osoby lub rzeczy w określonym miejscu). Termin ten jest również używany do określenia sposobu, w jaki coś jest ułożone w danej przestrzeni.

Pojęcie to odnosi się również do struktury lub cech szczególnych czegoś, pozycji związanej z gospodarką lub statusem oraz okoliczności, które mają wpływ w danym momencie .

Na przykład: "Nikt nie chciałby być w twojej sytuacji", "Chciałbym zaprosić cię do kina, ale moja sytuacja gospodarcza nie jest dobra", "Sytuacja wymknęła się spod kontroli, a policja zaczęła strzelać gumowymi kulami", "Nie toleruję już tej sytuacji: wychodzę teraz z mojego domu, "" Tomás po prostu starał się uniknąć nieprzyjemnej sytuacji dla wszystkich ", " Ten rząd uniknie przemocy, która dotknie jego mieszkańców ".

Sytuacja i komunikacja

Dla teorii komunikacji sytuacja jest czynnikiem komunikacyjnym, który wynika z ramy więzi, która powstaje w pewnym procesie komunikacji. Innymi słowy, sytuacja jest miejscem i momentem, w którym określona jest komunikacja .

W każdym razie, w tym samym kontekście, sytuacja komunikacyjna lub sytuacja komunikacyjna jest wywołana kontekstem, w którym pojawia się cały tekst, czy to w formie pisemnej, czy ustnej . W tym kontekście znajdują się serie istotnych elementów do nawiązania dialogu, są to: wydawca (który przedstawia język), odbiorca (który czyta, słucha lub otrzymuje wiadomość), komunikat (co jest powiedziane lub napisz), kody (leksykon, który jest używany i które obie strony muszą znać) i kanał (przestrzeń, w której odbywa się komunikacja, gdzie wiadomość się przemieszcza).

Aby sytuacja komunikacyjna była skuteczna, nieuchronnie wymaga tych elementów .

Jeśli jest emiter, odbiornik, wiadomość i kanał, ale kody między nadawcą a odbiorcą są różne, komunikacja nie będzie jasna, więc to, co zostało powiedziane, może nie zostać przechwycone przez tego, który odbiera wiadomość. Na przykład: jeśli programista próbuje wyjaśnić słowami technicznymi i własnym leksykonem informatyki, w jaki sposób rozwiązał problem osobie, która jest całkowicie obca dla tego świata, być może nie rozumie, że jego odbiorca ją rozumie; Z drugiej strony, jeśli robi to z prostymi słowami, które wie, że jego odbiorca będzie w stanie zrozumieć, to jego przesłanie będzie czytelne, a zatem komunikacja przyniesie skuteczne rezultaty .

Oznacza to, że w momencie wypowiadania się emitent musi wybrać kod, który według niego jest odpowiedni, pamiętając o tym, do kogo chce dotrzeć, jakie ma to przesłanie, jakie ma zainteresowanie tematem itp.

Zgodnie z teorią Jakobsona akt komunikacji może być publiczny lub prywatny.

Sytuacja jest publiczna, gdy każda osoba należąca do określonej grupy może znać dyskurs i odczuwać go z nim, ma szczególne znaczenie dla tej społeczności. Z kolei przestrzeń, w której przekaz jest znany, jest zwykle masową publicznością, na przykład: kościół, plac, centrum spotkań itp., A odbiorca ma charakter zbiorowy. Ponadto istnieje hierarchiczny związek między nadawcą a odbiorcą (np. Prezydentem kraju i jego mieszkańcami). Dyskursy te nie wymagają szczególnej struktury tekstowej, mogą być prezentowane jako teksty narracyjne, argumentacyjne, opisowe lub ekspozycyjne.

W odniesieniu do sytuacji prywatnej możemy powiedzieć, że jedynym, który zna komunikat przed ujawnieniem, jest nadawca i jest adresowany do konkretnego odbiorcy lub do małej grupy i do prywatnego kontekstu komunikacyjnego.

Na koniec należy pamiętać, że sytuacja jest pozajęzykowa, podczas gdy ramy mają charakter językowy. Sytuacja może jednak zmienić interpretację komunikatu. Przemówienie może być różnie interpretowane przez tę samą osobę w zależności od sytuacji. To nie to samo, aby uzyskać dostęp do wiadomości w klasie uniwersytetu niż w kuchni domu.