Z łacińskiego trivialis, trywialny jest przymiotnikiem, który pozwala nazwać coś powszechnego i znanego wszystkim . Jest to coś wulgaryzowanego, nie wyróżniającego się na tle zwykłych i pozbawione znaczenia lub nowości.

Na przykład: "Nigdy nie słyszałem tak trywialnego dyskursu politycznego", "Lubię czytać Jorge Luisa Borgesa, ponieważ żadna z jego książek nie jest banalna", "Wystarczająco, aby się spierać, porozmawiajmy o czymś bardziej trywialnym" .

Trywialność jest przeciwieństwem głębi lub powieści . Trywialne powiedzonka można zignorować, ponieważ nie przynoszą one czegoś nowego ani nie generują wiedzy . Dlatego przymiotnik ma pewną pogardę dla rzeczownika, do którego się modyfikuje. Krytyka literacka lub kinematograficzna, która kwalifikuje utwór jako trywialny, pokazuje, że brakuje mu głębi, która nie ma wielkiego wpływu na odbiorców.

Badanie jego etymologii pokazuje, że trywialny termin reprezentuje związek trzech spraw uważanych za podstawowe w kształtowaniu się średniowiecza: logika, retoryka i gramatyka. To przygotowanie stanowiło ścieżkę do najbardziej zaawansowanych dyscyplin, ujętych w koncepcji quadrivium : arytmetyki, geometrii, astronomii i muzyki.

Interesujące jest przeanalizowanie pogorszenia, które doświadczyliśmy na poziomie kulturowym, biorąc pod uwagę, że tematy, które półtora tysiąca lat temu uznano za proste, stanowią wielkie wyzwanie dla połowy wykształconej populacji współczesności i że tylko nieliczni uważają stojąc na terenie quadriwium .

Trivial Pursuit to z kolei gra planszowa , która polega na odpowiadaniu na pytania dotyczące kultury ogólnej. Wynalazcy tego pomysłu to Scott Abbott i fotograf Chris Haney, a gra została uruchomiona w 1981 roku.

Kilka lat później Trivial Pursuit odniósł znaczny sukces w Stanach Zjednoczonych. W 1988 roku firma Parker Brothers, producent i dystrybutor gier, kupiła jego licencję. Statystyki wskazują, że do 2004 roku sprzedano około 88 milionów egzemplarzy tej gry, opublikowanych w 17 językach .

Trivial Pursuit ma sześć kategorii pytań, z których każda jest oznaczona kolorem na planszy: Sztuka i literatura (brązowy), Nauka i przyroda (zielony), Okulary (różowy), Geografia (niebieski), Historia (żółty) i Czas wolny i Sport (pomarańczowy).

W matematyce banalne słowo jest często używane w odniesieniu do obiektów lub problemów, które wykazują strukturę o bardzo małej złożoności. Należy zauważyć, że dla ludzi spoza świata liczb, czy to z powodu braku powołania czy wiedzy, ta prostota nie zawsze jest oczywista. Z drugiej strony, jest to również nazywane banalnymi sytuacjami, które nie wzbudzają głębokiego zainteresowania osób, które je badają, ale które należy podkreślić, ujawniając temat, po prostu dlatego, że są jego częścią.

Ta ostatnia jest zwykle podawana podczas próby zademonstrowania poprzez indukcję matematyczną (rozumowanie oparte na nieskończonym zbiorze liczb całkowitych, które dzielą serię właściwości ), które zazwyczaj dzieli się na dwie części: pierwszą część, w której zostało dowód, że jeśli twierdzenie zostanie spełnione dla wartości n, wówczas spełni się także dla jej kolejnych ( n + 1); próba weryfikacji twierdzenia dla przypadków bazowych (zwanych również trywialnymi), które zwykle wynoszą " n = 0" lub " n = 1".

Inny przypadek trywialności w matematyce może wystąpić, gdy próbuje się udowodnić, że pewna właściwość jest spełniona dla wszystkich elementów zbioru: najpierw przejrzyj każdy element niepustego zbioru ; jeśli, z drugiej strony, całość była pusta, można by powiedzieć, że wszystkie jej elementy wypełniają własność, ponieważ nie byłoby sposobu, aby udowodnić, że jest inaczej.