Dyktatura to rząd, który rezygnuje z systemu prawnego i obowiązującego ustawodawstwa, by wykonywać, bez żadnego sprzeciwu, autorytet kraju . Termin ten został rozszerzony na kraj z tą formą rządu i podczas trwania tego rodzaju mandatu.

Dyktatura zazwyczaj koncentruje swoją moc wokół postaci pojedynczej osoby, która otrzymuje imię dyktatora . Adolf Hitler i Benito Mussolini to dwa przykłady dyktatorów.

Uzyskując dostęp do władzy, albo poprzez demokrację, albo poprzez zamach stanu, dyktator zwykle tworzy de facto rząd, w którym nie ma podziału władzy, a opozycji uniemożliwia się dotarcie do rządu za pomocą środków instytucjonalnych (wybory zawieszono i partie polityczne są na przykład zabronione).

Pojęcie dyktatury sięga czasów rzymskich, kiedy najwyższą władzę można przyznać osobie (dyktatorowi) w czasach kryzysu, zwykle związanej z wojnami.

Z czasem dyktatury stały się głównie dyktaturami wojskowymi, w których dyktator wspierają siły zbrojne odpowiedzialne za represje wobec dysydentów i narzucające terrorowi unikanie sprzeciwu. Możemy również mówić o konstytucyjnych dyktaturach, gdy pod wyraźnym względem Konstytucji dyktator narusza ustawodawstwo, by sprawować władzę.

Wreszcie, poza organizacją polityczną i społeczną, jest ona określana jako dyktatura dla każdej dominującej siły, która ma przewagę . Na przykład: "Dyktatura estetyki nakładana jest na życie nastolatków".

Dyktatura, rodzaj totalitaryzmu

Nazywa się totalitaryzmem ideologię, w której nie ma indywidualności istot tworzących społeczeństwo; to znaczy, że tłumi wolną wolę i że ludzie istnieją, o ile są częścią społeczeństwa i współpracują dla normalnego wykonywania ich życia.

W każdym totalitaryzmie hegemoniczne idee różnią się w zależności od podtrzymującej je ideologii, która zawsze jest ekstremistyczna. Jeśli chodzi o dyktatury, to są one również ukierunkowane i ukierunkowane na ideologię. Na przykład dyktatura proletariatu opierała się na ideach marksistowskich i była wyznaniem, które prześladowało tych, którzy trzymali się innych idei politycznych, ale byli tolerancyjni wobec proletariatu i chłopstwa. Różnica w stosunku do reszty istniejących dyktatur polegała na tym, że w tym przypadku hegemonia była zgodna z ideami najuboższych klas, podczas gdy poprzednie reprezentowały idee wyższej klasy lub szlachty .

Jeśli chodzi o dyktatury o orientacji faszystowskiej, interesy, które ją podtrzymują, to te, które definiują grupę etniczną lub kulturę. Ludzie, którzy są częścią społeczeństwa, nie istnieją jako pojedyncze istoty, chyba że czują się zidentyfikowani przez przyczynę i działają na "woli" grupy etnicznej .

W przeciwieństwie do innych dyktatur, faszystowskie myślenie doktrynalne uznaje się za jedyne słuszne i przyjmuje rolę totalitarnego idealisty, narzucającego się na dominującą różnorodność kulturową. Robi to, narzucając autorytarną postać, której mieszkańcy muszą oddawać cześć i podlegać.

Warto nadmienić, że jednym z zasobów wykorzystywanych przez dyktatury jest przemoc i nadużycia władzy . Obywatele skończą z posłuszeństwem i uznają przywódcę za kogoś idealnego w obawie przed upokorzeniem, a nawet zabiciem; w ten sposób utrzymuje się hegemonia radykalnych idei, poprzez strach i wymuszenia .

Jednym z celów każdego społeczeństwa jest zapobieżenie ponownemu zaistnieniu tych sytuacji, ponieważ nadejście dyktatury do władzy nie tylko prowadzi do zniesienia indywidualnych wolności, ale także prowadzi do tysięcy zgonów i zaginięć.