Definicja halo

Greckie słowo hálō pochodzi z łacińskiego aureola, które przybyło do kastylijskiego jako halo . Koncepcja ma kilka zastosowań w zależności od kontekstu .

Halo

Pierwsze znaczenie, o którym wspomina Royal Spanish Academy ( RAE ) w słowniku, odnosi się do meteoru, który składa się z jasności, która pojawia się wokół krążka Księżyca i Słońca . Meteor z kolei jest zjawiskiem atmosferycznym.

Aureola w tym sensie jest przedstawiona jako efekt optyczny, który można zobaczyć wokół Słońca lub naturalnego satelity Ziemi. Zwykle obserwuje się go na Alasce, Antarktydzie, Skandynawii, Grenlandii i innych zimnych regionach, chociaż w odpowiednich warunkach może się zdarzyć w dowolnym miejscu na świecie.

Halo powstaje, gdy cząstki lodu zawieszone w warstwie atmosfery znajdującej się najbliżej powierzchni Ziemi ( troposfera ) załamują światło, powodując pojawienie się widma jasnych tonów obok Księżyca lub Słońca.

Halo jest również nazywane halo, które jest zawarte w głowach świętych i bóstw . Jest to okrąg lub pierścień światła, który jest umieszczony w graficznych przedstawieniach świętych istot: w przypadku chrześcijaństwa aureola może pojawić się na przykład w Maryi Pannie, aniołach, apostołach lub Jezusie Chrystusie .

Z drugiej strony, Halo jest elementem kompozycyjnym, który nawiązuje do soli . Halogeny, by wymienić skrzynkę, są pierwiastkami chemicznymi, których sole występują powszechnie w środowisku naturalnym. Chlor, fluor i jod to tylko niektóre z halogenu.

Zalecane