Aby w pełni zrozumieć znaczenie terminu aksjomat, pierwszą rzeczą do zrobienia jest odkrycie, jakie jest jego pochodzenie etymologiczne. W tym przypadku możemy stwierdzić, że jest to słowo wywodzące się z języka greckiego, a dokładniej ze słowa "aksjomat". Można to przetłumaczyć jako "autorytet".

Należy stwierdzić, że ten łaciński termin powstał z sumy dwóch jasno wytyczonych elementów:
- "Axios", co jest równoznaczne z "cenionym" lub "godnym".
-Sufit "-ma", który jest używany do wskazania "wyniku akcji".

Aksjomat jest twierdzeniem, że ze względu na stopień dowodu i pewności, który on wykazuje, jest dopuszczany bez demonstracji . W dziedzinie matematyki aksjomat nazywany jest podstawową zasadą, której nie da się zademonstrować, ale która służy do opracowania teorii.

Na poziomie ogólnym można powiedzieć, że aksjomat jest wyrażeniem zaakceptowanym lub zatwierdzonym poza nieobecnością demonstracji jego postulatu. Jest to propozycja, która nie wynika z innych: jest to pierwszy krok do wykazania innych formuł z procesu dedukcyjnego .

Można powiedzieć, że aksjomat jest postulatem, który w ramach dedukcji pozwala dojść do konkluzji. Dzieje się tak dlatego, że aksjomat kwalifikuje się jako prawdziwy, nawet bez dowodu, i pozwala wywnioskować przez dedukcję inne zdania, które są spójne w tych ramach.

Idąc tym tokiem myślenia, można powiedzieć, że twierdzenia teorii wywnioskowane są z początkowych aksjomatów. Te aksjomaty są uważane za prawdziwe we wszystkich możliwych scenariuszach, wykraczających poza jakąkolwiek interpretację lub przyjęcie jakiejkolwiek wartości.

Nazywany jest on systemem aksjomatycznym dla szeregu aksjomatów, które poprzez dedukcje służą do demonstracji twierdzeń. Przykładem systemu aksjomatycznego jest system Euclida, który wyprowadził swoje twierdzenia o geometrii z zestawu aksjomatów.

Nie mniej ważne jest ustalenie istnienia tego, co nazwano aksjomatem wyboru. Termin ten jest używany w dziedzinie matematyki, a dokładniej w ramach tzw. Teorii mnogości. Do tego dochodzi to, że w rodzinie zbiorów nie pustych rozłącznych od dwóch do dwóch występuje istnienie zbioru zawierającego element należący do każdego z nich.

Liczne są naukowcy i matematycy, którzy nie wahali się nad tym aksjomatem. Tak będzie na przykład w przypadku amerykańskiego matematyka Paula J. Cohena lub znakomitego matematyka Kurta Gödela. Jednak pomimo całej pracy wykonanej w tym zakresie, nadal nie ma na to zgody, to znaczy wywołuje wiele kontrowersji wśród ekspertów wspomnianej dziedziny.