Nazywany jest tropizmem do ruchu, który sprawia, że roślina reaguje na pewien bodziec, modyfikując jego położenie lub orientację. Zgodnie z cechami bodźca, istnieją różne rodzaje tropizmu: geotropizm (spowodowany siłą grawitacji), fototropizm (powstający w świetle), hydrotropizm (związany z wodą), itp.

Na pierwszy rzut oka wąs może wyglądać jak długa spirala typu roślinnego, a kierunek jego rotacji powoduje następującą klasyfikację: są to dextrógiros, jeśli podążają zgodnie z ruchem wskazówek zegara, a lewoskrętne, jeśli skręcają w przeciwnym kierunku. Już w połowie XIX wieku Karol Darwin obszernie przestudiował te swoiste elementy tigmotropizmu, w swojej pracy zatytułowanej " O ruchach i zwyczajach pnących roślin ", gdzie ukuł słowo " nutacja", odnosząc się do ruchu wąsaty i łodygi, gdy próbują znaleźć wsparcie.

Ważne jest, aby pamiętać, że tigmotropizm jest umiejętnością, którą posiadają wszystkie rośliny, chociaż nie wszystkie rozwijają się na tym samym poziomie. Wspinacze, na przykład, wyspecjalizowali się w tym i dlatego osiągnęli większą adaptację. W porównaniu ze zwierzętami rośliny mają znacznie wyższą czułość: podczas gdy możemy postrzegać tylko do 0, 002 mg masy, rośliny mogą poczuć do 0, 0008 mg.

W ramach tej formy odpowiedzi na bodziec mechaniczny, możemy ustalić grupy gatunków w zależności od szybkości, z jaką reagują na nie, a także wziąć pod uwagę czas trwania reakcji. Tygmotropizm należy do grupy roślin, które dają powolną, ale trwałą odpowiedź na znalezienie się z innym ciałem. W przypadku roślin pnących łatwo to docenić, ponieważ nie przechwytują one z sekundy na sekundę, ale kiedy już to robią, kontynuują to przez cały okres rozwoju.

Powolna i mało trwała reakcja nazywana jest tigmonastią i jest typowa dla roślin mięsożernych (które poruszają się, gdy tylko owad je okrywa ) i Mimosa (która fałduje liście i łodygi, gdy tylko wykryje bodziec).