Etymologiczne pochodzenie terminu "dysfazja" znajduje się w języku greckim. Właśnie w tym języku widzimy, jak powstaje z połączenia trzech jasno zróż- nicowanych części leksykalnych: najpierw prefiks oznacza "trudność", w drugim rzędzie pojęcie phasis, które jest synonimem "słowa", a wreszcie, trzecie miejsce przyrostek -ia, który można przetłumaczyć jako "jakość".

W ten sposób, dosłownie podążając za mieszaniną tych trzech terminów, możemy ustalić, że dysfazja to jakość, która definiuje osoby, które mają trudności w pracy ze słowami.

Dysfacja jest zaburzeniem, które pojawia się z powodu rzekomego uszkodzenia mózgu i powoduje trudności w języku . Z tego powodu ten warunek jest również określany jako zaburzenie określonego języka (którego akronimem jest TEL ) lub jako specyficzne zaburzenie rozwoju języka (w tym przypadku akronimem jest TEDL ).

Chociaż może wydawać się to dziwne, dysfazja jest definiowana na podstawie tego, czym nie jest . Oznacza to, że nieprawidłowość wykrywana w tym języku jest uważana za dysfazję i nie można jej przypisać niepełnosprawności intelektualnej, problemom zmysłów, urazom psychicznym lub uszkodzeniom mózgu, które są oczywiste.

Podczas określania przyczyn, które mogą prowadzić do określonej osoby cierpiącej na dysfazję, eksperci podkreślają, że wśród najczęstszych są różnego rodzaju urazy, istnienie guza mózgu, choroby zakaźne, takie jak być zapaleniem opon mózgowych lub różnymi udarami, które mają miejsce w czasie porodu.

Ogólnie rzecz biorąc, zaburzenie to wykrywane jest w dzieciństwie i różni się od prostych opóźnień w rozwoju języka, w którym ewoluują szybciej. Rozpoznanie dysfazji obejmuje wyczerpujące badania zdolności poznawczych podmiotu i ich biegłości językowej na poziomie fonologicznym, ekspresyjnym, leksykalnym itp.

Problemy z płynnością językową, dysfunkcje w artykulacji pojęć i błędy w składni to tylko niektóre z objawów występujących w obrazach dysfazji.

Jeśli chodzi o leczenie osób cierpiących na dysfazję, należy podkreślić, że musi ona być całkowicie spersonalizowana i dostosowana do potrzeb każdego pacjenta. Ogólnie jednak postaramy się przedstawić Cię w programie językowym, który obejmuje niektóre działania przedwerbalne i inne koncentrujące się na podstawowych umiejętnościach.

W pierwszym przypadku, przedverbalem, którego się uczy, jest to, że osoba uczy się komunikować z resztą za pomocą gestów, dźwięków, a nawet rysunków. Odnosząc się do drugiego rodzaju działań, należy podkreślić, że podejmowane będą próby codziennych działań, takich jak jedzenie czy branie prysznica, w celu zapewnienia, że ​​dany pacjent uczy się wykonywać zdania.

Eksperci twierdzą, że osoby dotknięte dysfazją, które nie otrzymują skutecznego leczenia, mają skłonność do doświadczania traumy w swojej psychologii. Diagnoza i leczenie powinny zależeć od wspólnej pracy między neuropsychologiem i logopedą ( logopedą ).

Zazwyczaj leczenie obejmuje prezentację pacjentowi różnych problemów językowych w różnych kontekstach, zwiększając ich częstotliwość.