Szekla to żelazny łuk z parą otworów, z których każda znajduje się na jednym końcu. Przez te otwory przechodzi rygiel (wydłużony kawałek, który ma łeb), który pasuje do klucza (kołka), umożliwiając przyczepienie łańcucha do kostki osoby pozbawionej wolności lub do punktu statku.

To, co robi klamra, to przymocowanie łańcucha do czopa lub do urządzenia trakcyjnego, aby przeciągnąć coś z łatwością lub unieruchomić. Zgodnie z jego funkcją, szekla może mieć różne cechy.

Kiedy używane są w ludziach, kajdany są podobne do kajdanek, mimo że są umieszczone na kostkach, a ich łańcuch jest obszerniejszy. Używanie kajdan było używane w przypadku bardzo niebezpiecznych więźniów, uniemożliwiając im normalne poruszanie się, gdy nie mogą oddzielić nóg od chodzenia.

Wcześniej używano szakli, które były umieszczone na pojedynczej kostce, podczas gdy na drugim końcu łańcucha była przymocowana ciężka metalowa kulka . Niemożliwość przeciągnięcia tej kuli oznaczała, że ​​więzień nie mógł wyjść poza pewien ograniczony zasięg : dlatego użycie tych kajdan było powszechne wśród skazanych na przymusową pracę. Gdy więzień miał przymocowany do kuli szeklę, nie mógł posunąć się dalej niż dozwolił przedłużenie łańcucha.

W końcu kajdany były również narzędziami tortur, które były używane w północnej Europie. W tym przypadku składały się z naszyjników, które za pomocą krótkiego łańcuszka przymocowano do drzewa lub ściany. Te obroże zostały umieszczone na szyi ofiary i nadgarstkach.