Pierwszą rzeczą do zrobienia w celu ustalenia znaczenia terminu viaticals jest odkrycie jego etymologicznego pochodzenia. W tym sensie należy podkreślić, że jest to słowo wywodzące się z łaciny, z "viaticum", które z kolei pochodzi z "via".

"Viaticum" zostało użyte w odniesieniu do dostarczania żywności i pieniędzy, które dana osoba musi mieć, aby móc odbyć podróż. Jednak w czasach średniowiecza używano wzmianki o podatku, który obciążał osobę, która chciała podróżować drogą należącą do ziem feudalnego pana.

Dlatego pojęcie to jest używane do określania pieniędzy lub gatunków, które są dane osobie w celu wyżywienia podczas podróży .

Na przykład: "Diety, które firma dała mi ledwie do zjedzenia", "Wciąż nie otrzymałem diety w zeszłym miesiącu ... czy mógłbyś dowiedzieć się, co jest nie tak?", "Ponieważ nie wydawałem zbyt dużo jedzenia, miałem pieniądze, które pozostały z diety",

Diety można przekazać podróżnemu przed wyjazdem w celu uzyskania środków na przetrwanie w trakcie podróży. Załóżmy, że pracownik wielonarodowej firmy jest wysyłany z Chile do Niemiec, aby wziąć udział w konferencji. Kierownik tej osoby daje mu pieniądze na pokrycie kosztów podróży przed wyjazdem, aby mógł zapłacić za hotel, zjeść i podróżować po niemieckiej ziemi.

W innych przypadkach diety są wypłacane po wydatkach . Młody człowiek, który zbiera pieniądze od firmy technologicznej, dokonuje kilku podróży dziennie, wydając pieniądze na bilety kolejowe, metro i autobusy (zbiorowe). Każdego dnia, gdy nadejdzie koniec godzin pracy, przedstawia bony podróży w administracji firmy i otrzymuje odpowiednie pieniądze. Oznacza to, że jeśli pracownik wydał 45 pesos na koszty podróży, to odzyskuje je.

W dziedzinie religii nazywa się viaticum do sakramentu, który jest dany pacjentowi, który ma wkrótce przeminąć. Ten sakrament polega na udzieleniu komunii zmarłemu człowiekowi w przygotowaniu do jego odejścia.

W religijnym "rycie" możemy podkreślić, że pochodzi on ze starego grecko-rzymskiego rytuału, w którym moneta została wprowadzona do ust zmarłego, pod językiem, jako sposób na zapłacenie podatku przejścia do Hadesu. Ta moneta była znana jako "obolus", termin grecki, a także jako "viaticum", pojęcie po łacinie.

Wiatyk w tym sensie, aby dać komunię umierającym, jest ustalony, że nie musi występować w pewnych konkretnych okolicznościach. Jest dokładnie ustalone, że nie powinno się tego robić, gdy osoba, o której mowa, nie może połknąć, gdy jest nieprzytomna lub bezpośrednio, gdy odmawia z absolutną decyzją przyjęcia tego sakramentu.

Zgodnie z logiką proces ten jest wykonywany przez proboszcza parafialnego, który musi to zrobić, gdy jest jasne, że umierający nadal w pełni wykorzystuje to, jakie są jego zdolności mentalne.