Z etymologicznym pochodzeniem w łacińskim słowie inanimatus, nieożywiony jest przymiotnikiem, który odnosi się do tego, co brakuje duszy . Termin ten odnosi się również do tego, co nie daje znaków życia .

Na przykład: "Kiedy mężczyzna zaczął traktować lalkę nieożywioną jako osobę, jego rodzina zaczęła się martwić", "Pojazd poruszał się z pełną prędkością, gdy napotkał obiekt nieożywiony, który zmusił kierowcę do wykonania nagłego manewru", "Bycie nieożywionym nagle ożyło dzięki interwencji wróżki".

Chociaż nieożywione zwykle wiąże się z brakiem ruchu lub mobilności, pojęcie to nie jest tak naprawdę związane z nieruchomym lub nieruchomym, ale z brakiem anima . Brak duszy jako zasady lub istoty życia oznacza, że ​​nieożywiony nie należy do płaszczyzny ludzkiej.

Łatwo zrozumieć pojęcie nieożywionej ze słynnej opowieści o Pinokio . Ta postać stworzona przez włoskiego pisarza Carlo Collodi była drewnianą kukłą: nie ma duszy ani życia. Jednak wróżka zmieniła go w prawdziwe dziecko z pragnienia Geppetta, człowieka, który zrobił lalkę. Pinokio w ten sposób przestaje być nieożywiony i staje się człowiekiem.

Kwestia nieożywionych motywuje wszelkiego rodzaju debaty filozoficzne, religijne, a nawet naukowe. Oznaką ważności konsensusu na temat istnienia lub braku duszy jest ciąża. Określenie, kiedy zestaw komórek zaczyna być uważany za istotę ludzką, która już ma duszę, jest kluczem do analizy aborcji, aby wskazać przypadek.