Łacińskie słowo excelsus przyszło do naszego języka jako wywyższony . Ten przymiotnik jest używany do opisania tego lub tego, co jest niezwykłe, wybitne lub wyróżnione . Na przykład: "Nowy film argentyńskiego twórcy filmowego jest wysublimowanym dokumentem o miastach przygranicznych", "W ubiegłym stuleciu mieliśmy wzniosłego prezydenta, który był kluczowy w rozwoju kraju", "Wywyższony chilijski napastnik może kontynuować karierę w piłce nożnej Francuski . "

Punktem, który sprawia, że ​​araucaria excelsa jest tak atrakcyjna, jest to, że jej gałęzie przedstawiają uderzającą symetrię ; powstają z pięciu na poziom z tułowia (który rozwija się z dużą prostotą), generalnie pod kątem prostym w stosunku do niego, chociaż mają tendencję do pochylania się nieznacznie w górę. Patrząc z perspektywy pionowej, każdy z poziomów, na których rozgałęziają się jego gałęzie, tworzy idealny pięciokąt.

Liście są ukształtowane jak łuski i ta araukaria jest uważana za drzewo dioikalne, ponieważ żeńskie i męskie kwiaty występują w różnych roślinach, ale są również jednopienne, to znaczy zawierają kwiaty obu płci. Owocem araucaria excelsa jest stożek kulkowaty, którego średnica może sięgać 12 centymetrów. Ważne jest, aby podkreślić, że tylko poprzez rozmnażanie płciowe można zagwarantować zachowanie symetrii, która je charakteryzuje; wręcz przeciwnie, rozmnażanie agamatyczne (gdzie gamety nie ingerują) jest mniej stabilne.

Arachucaria excelsa została odkryta w 1774 roku przez słynnego brytyjskiego kapitana Jamesa Cooka, który przed fascynacją lasami wyspy Norfolk nie był powolny w korzystaniu z nich na swoją korzyść. Na przykład maszty Royal Navy zaczęły być produkowane z pniami tych imponujących drzew, które osiągnęły 50 metrów wysokości.

Obecnie można znaleźć okazy araucaria excelsa, które osiągają wysokość 80 metrów, chociaż wiele osób używa go jako dekoratora wnętrz, gdy jest jeszcze młody, ponieważ jego rozwój jest powolny.