Pojęcie awidności ma swoje źródło w gorliwości . Ten przymiotnik (avid), od łacińskiego słowa avĭdus, kwalifikuje tych, którzy są ambitni lub pragną czegoś .

Na przykład: "Zawsze chciałem poznać inne kraje", "Zachłanność bogactwa może być zdrowa, ale nie musisz być chciwy", "Mimo że zespół wygrywał już cztery do zera, urugwajski napastnik nadal pokazywał swoją awidność",

Można powiedzieć, że chciwość jest pragnieniem, aby dana osoba musiała coś osiągnąć. Jeśli odnosimy się do pierwszego wspomnianego wyżej przykładu, zachłanność jest pragnieniem, aby dany temat musiał odwiedzić różne narody. W drugim przykładzie awidność wiąże się z ambicją pieniędzy, która może działać jako zachęta do ciężkiej pracy, a z kolei prowadzić do możliwego do potępienia zachowania z moralnego punktu widzenia. Wreszcie, trzeci przykład jest związany z apetytem gracza, który chce nadal strzelać gole poza sukcesem swojego zespołu, został już zdefiniowany.

Posiadanie awidności nie jest samo w sobie pozytywne ani negatywne : jest to okoliczność lub stan, który można wykorzystać do rozwoju różnych rodzajów działań . Chciwość wiedzy może sprawić, że osoba będzie dużo czytać, robić warsztaty lub prowadzić karierę. W tym przypadku awidność jest bardzo cenna. Z drugiej strony, jeśli chęć posiadania dużej ilości pieniędzy prowadzi podmiot do kradzieży lub angażowania się w nielegalne biznesy, można argumentować, że jego zachłanność była negatywna dla niej i dla jej otoczenia.

Czytanie jest jednym z działań, które są zazwyczaj związane z zachłannością, gdy istnieje wielka pasja, która nie pozwala podmiotowi oderwać się od swoich ulubionych książek. W tym kontekście można mówić o zapalonym czytelniku i nie należy go mylić z kimś, kto po prostu lubi czytać, ale raczej jest tym, kto nie może bez niego żyć.

W dziedzinie medycyny termin ten ma również znaczenie, dokładniej mówiąc o toksoplazmozie, infekcji powodowanej przez pierwotniak pasożyta wewnątrzkomórkowego, znany jako Toxoplasma gondii . Objawy kliniczne tej infekcji są bardzo zróżnicowane i jedną z wartości, które lekarze muszą ustalić, aby postawić właściwą diagnozę, jest zachłanność przeciwciała, tj. Siła jego związku z wielowartościowymi epitopami, która może trwać przez kilka lat.,

Zmierz awidność przeciwciała jest szczególnie przydatna, a do tego dochodzi tak zwany test zachłanności . Początkową odpowiedź na zakażenie przeprowadza się z przeciwciałem o bardzo niskiej awidności, co powoduje łatwą dysocjację wiązania antygenu. Z drugiej strony wysoki wskaźnik służy do wykluczenia infekcji toksoplazmozą, która miała miejsce w ciągu ostatnich czterech miesięcy.

Z punktu widzenia medycyny procedura tego testu nie wykazuje wyraźnej złożoności. Mówiąc ogólnie, jest to analiza, podczas której surowica pacjenta jest rozcieńczana i poddawana powtórnemu przetwarzaniu równolegle, w celu uzyskania dwóch odczytów, które umożliwiają obliczenie wskaźnika awidności: jeden z dysocjantem i inny z rozcieńczalnikiem, Wskaźnik ten należy pomnożyć przez 100, aby ostatecznie zaklasyfikować wynik w jednym z trzech możliwych zakresów : wysoka awidność (większa niż 30%), średnia awidność (od 20 do 30%) i mała zachłanność (mniej niż 20%).

Nie dystansując się od nauki, możemy znaleźć inne zastosowanie tego terminu, które nie jest powszechne w mowie potocznej. W tym przypadku można powiedzieć, że kwas siarkowy wykazuje wyraźną awidność dla wody, i dlatego z tego powodu jest stosowany do suszenia gazów.