Etymologiczna ścieżka dawania rozpoczyna się w łacinie debĭta, co tłumaczy się jako "długi" . Od tego słowa powstało dativum ( "darowizna" ), która doprowadziła do celownika . Dar, zgodnie z tym, co wskazuje w swojej słowniku słownik Royal Spanish Academy ( RAE ) , jest dostarczany bezpłatnie .

Ważne jest, aby pamiętać, że zazwyczaj urzędnik publiczny lub organ wymaga daru, aby zignorować jedno ze swoich obowiązków . Ten niuans sprawia, że ​​przestępstwo to jest poważniejsze niż wymiana całkowicie poza działalnością zawodową, ponieważ przekupstwo często prowadzi do szkód wielu niewinnych ludzi, bezpośrednio lub pośrednio; W poprzednim przykładzie ci właściciele, którzy utrzymują swoje magazyny w porządku lub płacą nałożone na nie grzywny, otrzymują ostrzejsze traktowanie niż ci, którzy dają prezent inspektorom.

Kiedy urzędnik publiczny prosi lub przyjmuje dar w zamian za określone działanie, które może wykonać dla swojej funkcji, łapówka jest nazywana prostą ; z drugiej strony, jeżeli wynagrodzenie jest wykorzystywane do zaprzestania wypełniania jednego ze swoich obowiązków lub uniemożliwienia urzędnikowi właściwego wykonywania pracy, mówimy o kwalifikowanym przekupstwie. Ten ostatni akt nie zawsze stanowi przestępstwo .

Łapownictwo może również mieć miejsce pomiędzy osobami spoza sfery rządowej, gdzie używane jest również słowo przekupstwo, o którym mowa powyżej. W tym przypadku na przykład pracownik prywatnej firmy może przyjąć prezent od strony trzeciej w zamian za przekonanie pracodawcy do podjęcia decyzji, która mu sprzyja, na przykład do podpisania umowy sprzedaży.

Już w starożytnym Rzymie były przykłady podobnych zbrodni, takich jak dawanie prezentów i innych prezentów w celu kupowania głosów obywateli, coś, co próbowali zakazać za pomocą prawa zwanego Kornelią Fulvią .