Naturalista, chemik i matematyk pochodzenia angielskiego John Dalton ( 1766 - 1844 ) był jednym z głównych odpowiedzialnych za badanie achromatopsji, choroby o charakterze genetycznym i profilu wrodzonym, która zdaniem ekspertów nie jest postępowa. Jest to anomalia, która wpływa na wzrok . Za cenny wkład tego specjalisty, z czasem częściowa achromatopsja zaczęła być opisywana jako ślepota barw .
Kolor ślepota jest ujęty w dyschromatopsię, termin, który odnosi się do niedogodności opartej na niemożności rozróżnienia kolorów . Chociaż nie wszystkie zasłony kolorystyczne mylą te same barwy, najczęściej mają one trudność w odróżnieniu zieleni od czerwieni. W przeciwieństwie do tego, roleta w kolorze może docenić więcej niuansów fioletu niż osoba z normalnym wzrokiem.
Kiedy mówimy o tym problemie genetycznym, musimy stwierdzić, że istnieje kilka jego rodzajów. W szczególności na poziomie ogólnym możemy stwierdzić, że są trzy:
Monochromatyczny Osoba, która cierpi na tego typu ślepotę barw, charakteryzuje się tym, że w siatkówce ma tylko delikatny stożek, więc widzi tylko kolor.
Dichromatyczny Dwa szyszki wyżej wymienionych to te, które ma obywatel, który cierpi z powodu tego problemu. Fakt ten niesie ze sobą to, że jesteśmy z kolei trzema typami kolorów: protanopy, które są absolutnie niewrażliwe na czerwień; deuteranopy, które mylą czerwone, zielone i żółte odcienie; i tritanopy, które są niewrażliwe na niebieski, myląc niebieskie i zielone cienie.
Anomalny trichromat Jednym z najczęstszych przypadków jest to, że ludzie, którzy cierpią z powodu tego, że nie potrafią odróżnić kolorów, mieszają się ze sobą.
Oprócz tych trzech rodzajów ślepoty barw nie możemy ignorować faktu, że jest jeszcze inny, który nazywa się Achromatic. Jest to wada wizualna, która występuje bardzo rzadko, ale charakteryzuje się tym, że kto cierpi wszystko, widzi ją w czerni i bieli oraz w odpowiednim zakresie szarości.
Istnieje kilka metod, które pozwalają stwierdzić, że ktoś cierpi na ślepotę barw. Jednak najczęstszą procedurą jest użycie tak zwanych liter Ishihary, w których liczby są reprezentowane w różnych kolorach.
Zaburzenie ślepoty barw jest związane z recesywnym allelem związanym z chromosomem X. W przypadku mężczyzn dziedziczenie pojedynczego chromosomu X z niedoborem staje się już ślepą barwą. Z drugiej strony kobiety potrzebują pary chromosomów X z niedoborem, który można rozpoznać jako ślepą próbę koloru; w przeciwnym razie będą jedynie nosicielami (aby mogli przekazać ślepotę barw swoim dzieciom). Ta różnica przekłada się na szeroką przewagę płci męskiej wśród osób cierpiących na ślepotę barw.
Kolorowa ślepota oznacza niedobór komórek czuciowych siatkówki, które reagują na kolory i są znane jako szyszki . Są one odpowiedzialne za przetwarzanie światła, które odbija obiekty i które określają kolory. Istnieje jeden rodzaj czopków wrażliwych na światło czerwone, inny rodzaj stożka wrażliwy na światło zielone i trzeci typ czuły na światło niebieskie. Problem ślepoty barw wynika z awarii genów, które muszą wytwarzać pigmenty tych szyszek.