Łacińskie słowo evocare przyszło do kastylijskiego jako evoke, czasownik, który nawołuje do przyprowadzenia kogoś lub czegoś do pamięci . Kiedy przywołuje temat, pamięta . Na przykład: "W naszym programie mamy dziś przywołać Carlosa Gardela, jednego z największych referentów tanga ", "Piosenkarz i autor piosenek ogłosił, że wywoła argentyńskiego rewolucjonistę w swoim następnym koncercie", "W moich publicznych wystąpieniach zawsze staram się przywołaj moich nauczycieli ".

Akt wywoływania wymaga pamiętania jakiegoś przeszłego wydarzenia lub osoby. Wydarzenia lub osoby, które pozostawiły ślad na tym, który pamięta, są zwykle wywoływane. Stary człowiek, aby przytoczyć przypadek, może przywołać swoje dojrzewanie, gdy spotyka się z przyjaciółmi z tamtych czasów. Kobieta, na czacie z przyjaciółmi, może przywołać dzień swojego małżeństwa.

Wywoływanie polega również na generowaniu myśli lub wyobrażenia mentalnego ze związku idei : "W mojej nowej kolekcji pracuję z całą gamą niebieskiego koloru, aby przywołać morze", "Artysta chciał swoim obrazem wywołać wojnę domową poprzez ponure obrazy ", " Proklamacje nowego prezydenta wydają się przywoływać czasy faszyzmu " .

Innym zastosowaniem terminu wywołania jest przywołanie nadprzyrodzonego bytu : boga, demona, ducha itd. Celem ewokacji jest sprawienie, by dany podmiot przejawiał się w sensie zmysłowym.

Aby przywołać te istoty, przeprowadza się pewien rodzaj rytuału. Zakłada się, że dzięki tym obrzędom możliwe jest "przywoływanie" boga, demona lub ducha, aby był obecny w fizycznym miejscu, będąc w stanie nawiązać z nim kontakt.