Nadpobudliwość to zachowanie, które charakteryzuje się nadmierną aktywnością i nietypową . Jest to zaburzenie zachowania dziecka, które prowadzi dziecko do tego, aby nie było w stanie usiedzieć w miejscu.

Niektóre przykłady, w których pojawia się ten termin, brzmią: "Nadaktywność tego chłopca jest karą dla jego niani", "Pediatra polecił mi zabrać Martina do uprawiania sportów, aby utrzymać nadaktywność nadpobudliwości", "Jako dziecko charakteryzowałem się nadpobudliwością : Nigdy nie siedziałem dłużej niż dziesięć minut . "

Zaburzenie to dotyka nie tylko dziecka w godzinach jego czuwania, ale także podczas fazy snu, utrzymując go w stałej aktywności . Objawy tego zaburzenia zachowania, które dotyka wiele dzieci, od wspinania się meble do biegania bez zatrzymywania, poprzez najszerszy zakres ruchów.

Nadaktywne dzieci mają dużo energii, więc ich rodzice muszą znaleźć sposób, aby tę energię można było skierować i wykorzystać w korzystny dla dziecka sposób.

Hiperaktywność pochodzi z czynników neurobiologicznych, w których genetyka ma dużą częstość występowania. Dlatego leczenie może obejmować dostarczanie leków.

Objawy i leczenie

To zaburzenie zostało po raz pierwszy opisane w 1902 roku przez George'a Still'a . Specjalista powiedział, że dzieci, które go mają, rozwinęły bardzo intensywną aktywność ruchową i dlatego muszą być w ciągłym ruchu. Z kolei będąc otoczeni przez innych ludzi, ich nadpobudliwość wzrasta, zwłaszcza gdy są to obcy lub osoby, których nie widzą często. Dla niego samego, rytm aktywności znacznie się zmniejsza.

Ten sam autor wyraźnie opisał profil nadaktywnego dziecka i podkreślił znaczenie pomagania mu, ponieważ ten rytm życia (który nie jest dobrowolny) może być wysoce szkodliwy.

Zdaniem specjalisty dzieci te przejawiają destrukcyjną postawę i nie są uwrażliwione przez kary, wręcz przeciwnie, wydają się bardziej niespokojne i niestabilne. Ponadto są stworzeniami, którym bardzo trudno jest kształcić, ponieważ bardzo trudno jest im myśleć lub robić to samo przez długi czas; mają normalny iloraz inteligencji, ale wydaje się, że nie są w stanie wykonywać zgodnie z nim (dla niepokoju odzwierciedlonego w ruchach, zachowaniach impulsywnych i braku równowagi emocjonalnej, musimy dodać, że ci ludzie łatwo się rozpraszają).
Z drugiej strony mają bardzo niski margines tolerancji w obliczu frustracji, co prowadzi do upartości i trwałości, aby osiągnąć swoje cele, tak lub tak. Jeśli chodzi o ich nastroje, przeważnie przechodzą od momentów intensywnej radości do niekontrolowanego płaczu, ukazując bardzo zmienną emocjonalną nierównowagę.

Nadal dzieli to zaburzenie na kilka etapów, gdzie każdy charakteryzuje się szczególnym podejściem:

* Od 0 do 2 lat : Możesz zauważyć problemy w rytmie snu i podczas karmienia dziecka. Zaskoczenie, odporność na normalną opiekę, drażliwość itp.
* Od 2 do 3 lat : Trudności w wyrażaniu siebie, nadmierna aktywność i mała świadomość sytuacji zagrożenia, często cierpią z powodu licznych wypadków.
* Od 4 do 5 lat : Wykazują wyraźne komplikacje, aby przystosować się do grupy, systematycznie nieposłuszne i mają trudności z przestrzeganiem limitów.
* Od 6 roku życia : wykazują dużą impulsywność i problemy z nauką spowodowane przez deficyt uwagi. Pokazują także problemy, z którymi się wiążą.

Leczenie nadpobudliwości zależy od każdej indywidualnej sytuacji, istnieją bardziej złożone przypadki niż inne, i tylko w skrajnych przypadkach są używki i inne rodzaje farmakologicznych suplementów, które pomagają dziecku lepiej się skoncentrować. Przede wszystkim zaleca się, aby dzieci z nadpobudliwością były nadzorowane poprzez leczenie psychoterapeutyczne, które pomaga im poprawić nie tylko koncentrację, ale także radzenie sobie z resztą ludzi, aby zapewnić sobie życie zdrowiej Istnieją również inne rodzaje terapii zorientowanych na funkcje poznawcze, które starają się odzyskać w dziecku chęć do nauki i poświęcenia się czemuś ze szczególną uwagą oraz polepszyć komunikację z otoczeniem.

Ważne jest, aby ostatecznie podkreślić, że nadpobudliwość powoduje problemy w uczeniu się i jest związana z różnymi zaburzeniami psychicznymi, takimi jak rozwój fobii, problemy z samooceną, przewlekły lęk, a nawet depresja . W tym celu istotne jest, aby nadpobudliwe dzieci otrzymywały odpowiednie leczenie, aby prawidłowo przekazywać energię.