Określenie " guma", które pochodzi od słowa " kawchu " z języka keczua, odnosi się do produktu otrzymanego z lateksu : płynny charakter różnych roślin. Kauczuk jest wytwarzany przez różne gatunki drzew i pozwala uzyskać po jego koagulacji elastyczną i nieprzepuszczalną masę, która ma wiele zastosowań.

Ważne jest, aby pamiętać, że kauczuk można również wytwarzać syntetycznie, w procesie przemysłowym . W związku z tym można rozróżnić kauczuk naturalny i kauczuk syntetyczny .

Zastosowanie gumy sięga bardzo dawnych czasów. Ludy prekolumbijskie w Ameryce używały już na przykład gumy, produkując piłki i buty. Produkcja gumy sprzyjała rozwojowi miast w regionie Amazonii, takich jak Manaus i Iquitos. Należy zauważyć, że wzrost ten opierał się również na wyzysku pracowników, którzy zajmowali się pozyskiwaniem gumy z drzew .

Z kolei gumy syntetyczne wyróżniają kauczuk akrylowy, który jest wytwarzany z akrylonitrylu i ma wysoką odporność na wysokie temperatury i utlenianie.

Pierwszymi osobami, które skorzystały z właściwości kauczuku naturalnego, byli Indianie Środkowoamerykańscy, znani także jako Indianie Ameryki, rdzenni Amerykanie lub Amerykanie, a także inne pseudonimy. Chodzi o pierwotnych mieszkańców kontynentu, których obecni potomkowie starają się utrzymać swoją kulturę pomimo dyskryminacji i łupów poniesionych przez rządy.

Jeśli chodzi o przemysłowe zastosowanie kauczuku, dopiero w 1803 r. Zainaugurowano w Paryżu pierwszą fabrykę poświęconą specjalnie produkcji wyrobów z tego materiału.

Należy zauważyć, że w języku potocznym i w zależności od kraju, idea gumy jest używana jako synonim opony pojazdu lub ciepłej odzieży, która służy jako ochrona przed deszczem.

Gorączka gumowa

Jest znany jako gumowa gorączka do historycznego etapu, który oznaczał rozwój różnych obszarów Ameryki Łacińskiej z gromadzenia i sprzedaży gumy. Proces ten, opracowany w latach 1879-1912, a także w latach 1942-1945, spowodował wielkie zmiany gospodarcze i społeczne w zaangażowanych regionach.

Gorączka gumowa była fundamentalną częścią historii społeczno-gospodarczej kilku krajów z terytoriami w regionie Amazonii, w tym Peru, Kolumbia, Brazylia, Ekwador, Boliwia i, choć nie w tym samym stopniu, Wenezuela. Termin "gorączka" w tym przypadku jest używany do opisania wielkiego zastosowania kauczuku w tym czasie.

Gorączka, która doprowadziła te kraje do wydobywania i sprzedaży gumy w tak dużych ilościach, napędzała bogactwo i powodowała przemiany społeczne i kulturowe. Niektóre miasta, takie jak Belém i Manaus w Brazylii oraz Iquitos w Peru, szczególnie skorzystały z wpływu tej eksploatacji .

Bum gumowego pośpiechu nastąpił w dwóch okresach, o czym wspomniano w poprzednim akapicie. W latach 50. XIX w. Nastąpiło odkrycie komory pneumatycznej i wulkanizacja, która doprowadziła do zwiększenia objętości ekstrakcji kauczuku.

Z drugiej strony wulkanizacja polega na ogrzewaniu surowej gumy razem z siarką, dzięki czemu staje się ona bardziej sztywna i odporna na niskie temperatury . Został odkryty przez amerykańskiego wynalazcę Charlesa Goodyeara w 1839 roku, kiedy przypadkowo przewrócił kontener, w którym na piecu znajdowała się guma i siarka; mieszanina stała się sztywna i nieprzepuszczalna, a Goodyear postanowił nazwać ten proces na cześć Vulcano, rzymskiego boga wulkanów i ognia.