Etymologia esdrújula odwołuje się do włoskiego słowa sdrucciolo . Słowo esdrújula to takie, w którym akcent prozodyczny przypada na przedliczbową sylabę .

Sylaby są jednostkami językowymi utworzonymi przez wyartykułowane dźwięki, które są zgrupowane od tego o najwyższej dźwięczności (zwykle samogłoski). Z drugiej strony, akcent prozodyczny oznacza, która sylaba musi być wymawiana z większą intensywnością.

Jeśli skupimy się na słowach esdrújulas, akcent zawsze znajduje się na przedostatniej sylabie. W związku z tym, co określają zasady naszego języka w zakresie pisania, akcent ten jest również ortograficzny : jest oznaczony tyldą .

Słowo "esdrújula" samo w sobie jest esdrújula: dzieli się na cztery sylaby ( es-drú-ju-la ) i jest zaakcentowane w przedostatnim ( drú ), dlatego nosi tyldę. "Sílaba" jest również słowem esdrújula: w tym przypadku z trzech sylab ( sí-la-ba ).

"Muzyka" ( mú-si-ca ), "parabola" ( pa-rá-bo-la ), "hipopotam" ( hi-po-pó-ta-mo ), "komórka" ( cé-lu-la ) i "Telefon" ( te-lé-fo-no ) to inne koncepcje esdrújulos , które dla wszystkich wyżej wymienionych są zawsze pisane z akcentem ortograficznym.

Ta cecha noszenia tyldy we wszystkich przypadkach odróżnia słowa esdrújulas od grobu (zwane także paroksytonami lub lalanami) oraz od ostrych słów (oksytonów). W przypadku basu należy uwzględnić tylko tyldę, jeśli kończy się ona na literze innej niż S lub N, poprzedzonej samogłoską lub dwiema lub więcej spółgłoskami z rzędu. Z drugiej strony, ostre słowa mają akcenty, gdy kończą się one w samogłosce lub w S lub N poprzedzone samogłoską. Dlatego są ostre słowa zi bez tyldy ( "piosenka", "lodowiec" ) i to samo dzieje się z poważnymi słowami ( "kruche", "płaszcz" )

Jako przymiotnik, pojęcie esdrújula, esdrújulo lub proparoxítono odnosi się do tego, co jest właściwe dla tego rodzaju słów lub ich akcentowania. W ten sposób możemy mówić o wersecie esdrújulo, rymie esdrújula itp.