Pierwszym krokiem, który podejmiemy przy analizie podświadomości, będzie określenie jej pochodzenia etymologicznego. W tym przypadku musielibyśmy wyjaśnić, że emanuje ono z łaciny, a dokładniej z sumy różnych słów tego języka: przedrostek - w, który jest równoznaczny z zaprzeczeniem; with, co jest równoważne "razem"; czasownik scire, który można przetłumaczyć jako "wiedzieć", i przyrostek - nte, który jest imiesłem teraźniejszości.

Pojęcie nieświadomości można rozumieć na różne sposoby. W języku potocznym nieświadomy jest ten, kto nie zdaje sobie sprawy z zakresu swoich działań . Na przykład: "Nieprzytomny, który przejechał sto kilometrów na godzinę w środku miasta, przejechał rodzinę i spowodował tragedię", "Nie bądź nieprzytomny, jak zamierzasz wspiąć się na górę bez pomocy profesjonalistów?", "Zawsze Zarzucali mi, że jestem nieprzytomny: kiedy miałem dwadzieścia lat, sprzedałem swoje rzeczy i zamieszkałem w środku lasu w namiocie . "

Nieprzytomny to także ten, który pozbawiony jest znaczenia : "Ofiara pozostaje nieprzytomna z powodu silnego ciosu, którego doznał w głowie", "Gracz skoczył, kiwając głową i leżał na ziemi, nieprzytomny przed gwałtownością upadku", "Byłem nieprzytomny przez kilka minut z powodu zamieszania, ale doszedłem do siebie . "

W przypadku psychoanalizy, nieświadomość jest systemem tłumionych impulsów, które nie osiągają świadomości pomimo pozostawania aktywnym w tym przedmiocie. Oznacza to, że stłumione treści znajdujące się w nieświadomości nadal mają efektywność psychiczną, ponieważ działają poprzez różne mechanizmy. Sny i nieudane działania są przejawami nieświadomości.

Ważne jest, aby ustalić, że w historii wiele osób było osobowościami, które badały i koncentrowały swoje badania w nieświadomości. Wśród nich chciałbym bez wątpienia podkreślić austriackiego lekarza Sigmunda Freuda.

Ustalono, że wspomniana wyżej nieświadomość miała osobliwość, że była wewnętrzna dla podmiotu, ale że nie mógł uzyskać do niej bezpośredniego dostępu. Co więcej, ustalił, że zostało to wyjaśnione poprzez elementy takie jak upadki, a nawet sny. Wszystko to pozostawił odbicie w pracach takich jak "It, I and Superye" oraz "Beyond the pleasure principle".

Ale jest jeszcze więcej. Innym znakomitym umysłem XIX i XX wieku, który nie wahał się dokładnie zbadać nieprzytomności, był szwajcarski lekarz Carl Gustav Jung. W jego przypadku największy wkład w tym względzie polegał na tym, że sformułował on pojęcie zbiorowej nieświadomości, z którą przyszedł zdefiniować cały zestaw symboli i idei, które są częścią psychiki każdego obywatela.

Na poziomie psychologicznym podświadomość jest również używana do nazwania zestawu procesów umysłowych, które są wykonywane automatycznie (to znaczy bez świadomego myślenia). Na przykład oddychanie jest nieprzytomnym działaniem, ponieważ pacjent nie myśli za każdym razem, gdy wdycha lub wydycha powietrze.

Zbiorowa nieświadomość w końcu odnosi się do wspólnych reprezentacji społeczeństwa .