Gałąź prawa, która jest odpowiedzialna za regulowanie stosunków ustanowionych przez ludzką pracę, nazywana jest prawem pracy . Jest to zestaw przepisów prawnych, które gwarantują zgodność z obowiązkami stron zaangażowanych w stosunek pracy .

Prawo pracy rozumie pracę jako działalność, którą jednostka rozwija w celu przekształcenia świata zewnętrznego i poprzez którą otrzymuje materialne środki lub dobra ekonomiczne dla swego przetrwania.

Ważne jest, aby ustalić, że istnieje kilka źródeł, z których wspomniane wyżej prawo pracy może się rozwijać i ustanowić sprawiedliwość uznaną za stosowną. W szczególności ustala, że ​​spośród tych, które się wyróżniają, znajdują się Konstytucja, umowy o pracę, obowiązujące umowy międzynarodowe, prawo lub przepisy.

Jako fakt społeczny, praca rozważa ustanowienie relacji, które nie są symetryczne. Pracodawca (to znaczy, kto zatrudnia pracownika) ma większą siłę i odpowiedzialność niż pracownik . Dlatego prawo pracy dąży do ograniczenia wolności każdej firmy w celu ochrony najsłabszej strony zaangażowanej w tę strukturę.

Oznacza to, że prawo pracy opiera się na zasadzie ochrony, w przeciwieństwie do prawa prywatnego opartego na zasadzie równości prawnej. Prawo pracy musi zatem, w obliczu wielości norm, stosować zasady, które są najkorzystniejsze dla każdego pracownika.

Ta zasada ochronna jest jedną z najważniejszych, które istnieją w tej cytowanej dziedzinie, jednak nie możemy ignorować faktu, że prawo pracy opiera się również na innych zasadach, takich jak zasada rozsądku. Ma to zastosowanie zarówno do pracodawcy, jak i do pracownika i dochodzi do ustalenia, że ​​obie postacie rozwijają swoje prawa i obowiązki bez popadania w nadużycia, zrobią to w oparciu o zdrowy rozsądek.

W ten sam sposób ważne jest również podkreślenie wartości zasady niezbywalnych praw. Ta maksyma wyjaśnia, że ​​żaden pracownik nie może zrzec się praw, które zostały ustanowione jako takie na mocy prawa pracy. Oznacza to na przykład, że nie możesz pracować więcej godzin niż ustalono lub nie rezygnujesz z mniej niż przewidziano.

Należy zauważyć, że stosunki pracy reguluje prawo umów o pracę i różne zasady uzupełniające. W każdym przypadku każdy sektor produkcyjny ma swoje własne zasady regulujące stosunki lub niektóre ich aspekty, bez tych zasad, które sugerują naruszenie wyżej wspomnianego prawa umów o pracę.

Z drugiej strony istnieją zbiorowe układy pracy, które mają zastosowanie do różnych grup zawodowych. Te układy zbiorowe są umowami negocjowanymi między pracodawcami a pracownikami i muszą być zatwierdzone przez państwo .

Porozumienia te muszą być scharakteryzowane, ponieważ muszą zawsze przestrzegać obowiązującego prawa pracy. W szczególności można ustanowić dwa typy: porozumienia zakładowe, w których przedstawiciele związkowi lub rady zakładowe działają jako interlokutorzy, oraz umowy wyższego szczebla, w których związki zawodowe odpowiadają za reprezentatywność.