Psychologia potwierdza, że ​​ego jest instancją psychiczną, która pozwala podmiotowi być świadomym własnej tożsamości i uznać siebie za mnie . Ego pośredniczy między wolą id a moralnymi nakazami superego, aby jednostka mogła zaspokoić swoje potrzeby w zakresie parametrów społecznych.

Jest ono znane jako samolubstwo dla nadmiernej miłości, którą osoba ma na sobie, co prowadzi ją do uczestniczenia wyłącznie we własnym interesie, bez troski o dobro innych. Samolubstwo jest zatem przeciwieństwem altruizmu.

Egocentryczność, pojęcie, które odnosi się do skupiania się na ego (to znaczy na jaźni), jest przesadnym uniesieniem własnej osobowości . Egocentryczny czyni jego osobowość centrum uwagi.

Psychologowie podkreślają, że egocentryzm polega na przekonaniu, że opinie i zainteresowania są ważniejsze niż myśli innych. To, czego szuka egocentryczny, jest według jego opinii jedyną rzeczą, która ma wartość.

Szwajcarski eksperymentalny psycholog Jean Piaget ( 1896-1980 ) stwierdził, że wszystkie dzieci są skoncentrowane na sobie, ponieważ ich zdolności umysłowe nie pozwalają im zrozumieć, że inni ludzie mogą mieć inne kryteria i przekonania niż ich własne. Inni specjaliści jednak minimalizują swoje badania.

Kilku myślicieli wyraziło swoje poglądy na temat egocentryzmu i jego konsekwencji, i bardzo interesujące jest zaobserwowanie, że jest to skrajne zachowanie, które pozbawia osobę szczęścia tak samo jak jego / jej odpowiednik, całkowite oddanie innym, Zaniedbanie własnych potrzeb. W jednym z jego słynnych cytatów szwajcarski filozof Henri Frédéric Amiel powiedział, że " żmudny sposób bycia niczym, ma być wszystkim ... nie chcieć niczego, jest pragnieniem wszystkiego "; to w bardzo wyraźny sposób podsumowuje pustkę jaką przynosi egocentryzm.

Kiedy człowiek skupia się na sobie samym, najbardziej oczywistym skutkiem jest odłączenie się od reszty żywych istot, brak zaangażowania i zainteresowania innymi; jednak przeoczono, że egocentryczność jest również formą izolacji . Koncentrując się wyłącznie na własnych potrzebach, eliminuje się obecność potencjalnych przyjaźni. Wiele razy egocentryczne jednostki są definiowane jako istoty, które mogą się tylko kochać; Może to również oznaczać, że uważają się za zbyt dobrych, aby mogli je docenić inni, ponieważ nie mogą zrozumieć swojej wyższości .

Na pierwszy rzut oka wszystko wskazuje na to, że osoba skupiona na sobie jest rodzajem nienasyconego potwora pochlebstwa, który nie wykazuje prawdziwego zainteresowania otaczającym go światem; ale badając przeciwne zachowanie, powstają bardzo ciekawe podobieństwa, które podważają prawdziwość takich złudzeń wielkości . Prawie wszyscy ludzie poświęcają swoje życie, aby prokreować, wychowywać i wspierać swoje dzieci, starając się zapewnić im możliwości, które (jak twierdzą ) nie otrzymali w młodości.

Od skrajnego oddania do opieki innej żywej istoty, powstaje nieuniknione zaniedbanie własnych potrzeb, co prowadzi do serii frustracji, niezależnie od tego, czy istnieją one na świadomym poziomie. Dlaczego jedna osoba oddaje całe swoje życie drugiemu? Jeśli odpowiedź polega na tym, że wierzymy, że jest nieznaczna lub nie jest tak ważna, aby postawić swoje istnienie przed życiem bliźniego, wówczas postawa ta jest związana z egocentryzmem w ciekawy i alarmujący sposób: w obu przypadkach osoba jest powiększana, niższości i wyższości, a obie skutkują samotnym życiem .

Podsumowując, jest prawdopodobne, że droga do szczęścia znajduje się w punkcie bliskim centrum tych dwóch skrajności, które, w zależności od perspektywy, z której są obserwowane, wydają się być takie same.