Acrítico to termin, który nie jest częścią słownika opracowanego przez Royal Spanish Academy ( RAE ). Tak, pojawia się krytyczny przymiotnik, który może odnosić się do momentu kryzysu lub subiektywnej uwagi, która obejmuje ocenę lub ocenę czegoś.

Na przykładzie dziennikarza, który powtarza wiadomości, nie pozostawiając miejsca dla własnego punktu widzenia, wyraźnie widać brak empatii dla osób, które zostałyby dotknięte cięciem budżetowym. Podczas gdy praca dziennikarzy powinna zawsze koncentrować się na informacjach, a nie na opiniach, ważne jest również, aby zaangażować się na poziomie ludzkim w rzeczywistość, ponieważ społeczeństwo ufa im tylko wtedy, gdy zdają sobie sprawę, że nie są zwykłymi przekaźnikami wydarzeń, ale żywymi istotami, ludzie, którzy czują te słowa, które mówią, że są w stanie postawić się na miejscu innych.

Ale poza zakresem dziennikarstwa nie jest dobrze postrzegany sposób bycia bezkrytycznym, bardzo typowy dla osób, które nie czują pewności siebie i dlatego unikają jakiejkolwiek formy bezpośredniej mowy . Kiedy mówimy o problemie naszym przyjaciołom lub gdy dzielimy się z nimi wiadomością o naszym zainteresowaniu, zwykle czekamy z niecierpliwością na ich odpowiedź, komentarz, który pochodzi z otrzymania wiadomości, przygotował małą analizę i wydał autentyczną opinię. Kiedy tak się nie stanie, komunikacja staje się zubożała, ponieważ staje się jednokierunkowa .

Poza niemal wszystkimi aspektami naszego zachowania, sens krytyczny musi zostać rozwinięty poprzez serię bodźców podczas pierwszych lat wychowania. Konieczne jest nauczanie dzieci podejmowania własnych decyzji, ocenianie wszystkich sytuacji, z którymi muszą się zmierzyć, aby budować własne punkty widzenia; Zawsze łatwiej jest poprawić lub wyprostować niewłaściwe pomysły, niż uzyskać sam pomysł przed postawą bezkrytyczną. Jeśli pokażemy maluchom, że ich opinia jest ważna, że ​​chcemy wiedzieć, co myślą, to z czasem zaczną wyrażać się spontanicznie.