Działanie skupione na podejmowaniu decyzji grupowych w celu osiągnięcia różnych celów jest znane jako polityka . Chodzi o wykorzystanie siły, która została osiągnięta w celu rozwiązania konfliktu interesów istniejącego w społeczeństwie lub społeczeństwie .

Wschodni termin, polityka, która ma swoje etymologiczne pochodzenie w języku greckim, a konkretnie w słowie polis, które można przetłumaczyć jako "miasto". Ale nie tylko z tego emanuje, ale także z tego, co było wówczas znane jako "Politeia", które było nazwą, którą Grecy nazywali tak zwaną "Teorią Polis".

Podatek fiskalny, pochodzący z łacińskiego fiscali, należy do tego, co należy lub jest powiązane ze skarbcem (jak nazywa się go zbiorem organizmów publicznych przeznaczonych do zbierania podatków lub ogólnie do skarbu państwa).

Tak zwana polityka fiskalna to zatem podział na politykę gospodarczą, która jest odpowiedzialna za ustalanie budżetu państwa, a podatki i zmienna wydatków publicznych stanowią punkty do rozważenia w celu zachowania stabilności finansowej.

Celem polityki fiskalnej jest umożliwienie rozwoju gospodarki, złagodzenie kaprysów okresów gospodarczych i zapewnienie właściwego zarządzania zasobami państwowymi. Środki polityki fiskalnej mają wpływ na poziom zatrudnienia, produkcji i ceny rynkowe w krótkim okresie.

Ze względu na wszystkie te oznaki tożsamości, jakie ma polityka fiskalna, z biegiem lat stało się przedmiotem zainteresowania wielu grup i myślicieli, którzy nie wahali się ani chwili poddać pod rozwagę. I fakt, że okoliczności, na które przyszło, sprawiły, że nie wszyscy w to ufali.

Tak więc jednym z głównych argumentów, które zostały podniesione przeciwko niemu jest to, co może spowodować spadek popytu na inwestycje, może przynieść ze sobą to, co jest deficytem handlowym, a także opiera się na skłonności do konsumpcji. to nie zawsze jest takie samo, jest absolutnie niestałe.

Jak każda działalność polityczna, polityka fiskalna jest determinowana przez ideologię jej projektanta i wykonawcy. Rząd może wdrożyć ekspansywną politykę fiskalną (ze wzrostem wydatków publicznych lub cięć podatkowych) lub umowną politykę fiskalną (która ma na celu zmniejszenie wydatków publicznych i / lub zwiększenie podatków).

W ostatecznym rozrachunku polityka fiskalna musi służyć rozłożeniu bogactwa kraju i naprawieniu nieprawidłowości w funkcjonowaniu rynku. Ze względów etycznych uważa się, że polityka fiskalna powinna faworyzować tych, którzy mają najmniejszy wpływ na integrację społeczną i uniknąć epidemii.

Na koniec musimy podkreślić fakt, że w Hiszpanii istnieje tak zwana Rada Polityki Podatkowej i Finansowej. Organ ten, utworzony w 1980 r. I podległy Ministerstwu Finansów i Administracji Publicznej, którego celem jest koordynacja działalności finansowej państwa w ogólności z różnymi autonomicznymi społecznościami, które tworzą kraj