Łacińskie słowo sacratus przyszło do naszego języka jako święte . Jest to łacińskie słowo pochodzące od czasownika "sacrare", które można przetłumaczyć jako "konsekrować", a które z kolei pochodzi od rzeczownika "sacrum" lub "sacer", co oznacza "sacrum".
Jest to przymiotnik używany do opisania, co, ponieważ ma związek z boskością lub ma boskie cechy, jest przedmiotem czci .

Na przykład: "Nie możesz wejść w święte miejsce ubrane w ten sposób", "Zawsze szukam schronienia w słowach Świętej Księgi", "Dla Hindusów Ganges jest świętą rzeką" .

Istnieje kilka elementów, które w kontekście religii są kwalifikowane jako święte. Katolicy mówią o Najświętszym Sercu w odniesieniu do serca Jezusa, symbolizującego w tym fizycznym narządzie boską miłość. Dlatego Najświętsze Serce jest bohaterem celebracji liturgicznej i ma inne przestrzenie, w których oddaje się oddanie.

Z drugiej strony, jest znany jako Sacred Oil lub Holy Oil, do oleju używanego w różnych uroczystościach katolickich i żydowskich. Te oleje są błogosławione.

Święta Płaszcz jest z drugiej strony szmatką, która byłaby użyta do zasłonięcia Jezusa, gdy został pochowany. Ponieważ jego twarz zostałaby wygrawerowana na tej tkaninie, otrzymałby oddanie katolicyzmowi.

W dziedzinie kultury istnieją różne prace, które w swoich tytułach używały przymiotnika, który teraz zajmuje nas. W ten sposób możemy na przykład podkreślić obraz "Sacred love and profane love", który został wykonany w 1515 roku przez słynnego włoskiego artystę renesansowego Tycjana.

"Wenus i dziewczyna" to inna nazwa nadana tej symbolicznej pracy, w której dwie kobiety i dziecko są reprezentowane wokół fontanny, podczas gdy zachodzi piękny zachód słońca. Uważa się, że ta scena, która nadchodzi, pokazuje renesansową koncepcję ludzkiej miłości, w przeciwieństwie do boskiej miłości.

W dziedzinie kina istnieje wiele filmów, które również używają słowa cytowane w swoich tytułach. Tak będzie na przykład w przypadku filmu fabularnego "Święty płaszcz" lub "Święta tunikę", który został wydany w 1953 r. Przez amerykańskiego filmowca Henry'ego Kostera. To adaptacja homonimicznej powieści napisanej przez Lloyda C. Douglasa z roku 1942.

Jean Simmons, Richard Burton i Victor Mature poprowadzili obsadę tego filmu, który obraca się dokładnie wokół ukrzyżowania Jezusa i jak rzymski hołd staje się wierzącym i wiernym obrońcą tego człowieka.

Poprzez rozszerzenie tych znaczeń zakwalifikowano je jako święte do tych związanych z siłą nadprzyrodzoną lub godnych podziwu i oddania : "Zespół miał święty ogień mistrzów", "Czuję świętą miłość do mojego zawodu", " Święty krzyk został usłyszany w całym kraju .

Należy zauważyć, że sacrum można również wymienić jako święte : "W tej świątyni znajdują się piękne przejawy sztuki sakralnej" .