Francuski termin truand przyszedł do naszego języka jako wagarowicz . Koncepcja może być również używana z akcentem na U, a zatem bez tyldy.

Jest to przymiotnik, który kwalifikuje osobę, która nie ma etyki i której moralność jest wątpliwa. Na przykład: "Jesteś wagarantem! Oddaj mi ubrania, które mi ukradłeś ", " Nie angażuj się w tego drania: będziesz miał problemy ", " Kiedy byłem dzieckiem, zachowywałem się jak łobuz, ale potem wyprostowałem kurs " .

Weźmy przykład człowieka, który ma na celu wyłudzanie ludzi jako środek utrzymania. Ten człowiek, każdego ranka, podbija oko, udając, że otrzymał cios i podchodzi do przechodniów, by poprosić o pieniądze, argumentując, że właśnie został napadnięty. Ludzie, poruszeni, zwykle okazują solidarność i dają im rachunki i monety. Wobec tego zachowania opartego na oszustwie można powiedzieć, że człowiek jest wagarantem.

Słownik Royal Spanish Academy ( RAE ) rozpoznaje inne znaczenie truhána: pojęcie może odnosić się do tych, którzy, odwołując się do morisquetas, żartów i plotek, starają się zabawić innych. Młody człowiek, który w barze wymyśla opowieści i wykonuje naśladowców, by bawić parafian, można opisać jako wagaranta.

Wewnątrz sfery muzycznej odgrywa również wiodącą rolę słowo, które nas zajmuje. Dobrą próbą tego jest jedna z najbardziej charakterystycznych piosenek słynnego hiszpańskiego artysty Julio Iglesiasa. Mamy na myśli kompozycję "Jestem łajdakiem, jestem dżentelmenem", która napisała dla niego członków słynnego Dynamic Duo, Manuela de la Calva i Ramóna Arcusa.

W roku 1977, w albumie "To my 33 years", było, gdy ta piosenka została zaprezentowana na życzenie piosenkarza, dzięki czemu ludzie mogli dowiedzieć się czegoś więcej.

Piosenka, która właśnie katapultowała się, by rozsławiać grupę katalońskich aktorów komicznych zwanych Tricicle. Wersja "mime", którą zrobili w bardzo udanym programie, takim jak konkurs telewizyjny "Un, dos, tres ... odpowiedz ponownie", sprawiła, że ​​w ciągu dekady stały się prawdziwym fenomenem w Hiszpanii. 80

W dziedzinie kina możemy podkreślić produkcję "El truhán y su prenda". Jest to film fabularny z 1980 roku w reżyserii Waltera Bernsteina z udziałem Waltera Matthau i Julie Andrews. Jest to komedia, która opowiada o tym, jak pewnego dnia pozbawiony skrupułów bukmacher postanowił przyjąć jako przysięgę bezsilnego hazardzistę swoją sześcioletnią córkę. To, co się stanie, to, że stopniowo zaczną się kochać i zaczną przyjaźnić się.

Natomiast "Truhanes" to tytuł filmu w reżyserii hiszpańskiego Miguela Hermoso, który miał swoją premierę w 1983 roku, a dekadę później miał adaptację telewizyjną. Zarówno w filmie, jak iw serialu wystąpiła wiodąca rola Arturo Fernándeza i Francisco Rabala .