Z parowania łacińskiego parowanie jest działaniem i skutkiem parowania lub parowania . Czasownik ten odnosi się do przekształcenia cieczy w parę .

Podczas fizycznego procesu zwanego parowaniem, płynna substancja przechodzi powoli i stopniowo w stan gazowy, gdy tylko uzyska niezbędną energię do zwiększenia swojej powierzchni . Ważne jest, aby nie mylić tego terminu z gotowaniem, ponieważ parowanie nie wymaga szczególnej temperatury; co więcej, im większy, tym szybciej się to stanie.

Warto wspomnieć, że jest to zjawisko absolutnie niezbędne dla cyklu życia, ponieważ woda w stanie gazowym skrapla się i staje się chmurami, które odzyskują płynną formę podczas deszczu, co sprawia, że ​​nasze gleby są żyzne. Również ten powrót wody do ziemi może nastąpić przez śnieg, rosę lub mgłę.

Na powierzchni ciekłej substancji, jeśli nie ma jakiejś przeszkody, część jej cząsteczek jest w stanie gazowym; gdy osiąga równowagę, ustala się ciśnienie nasycającej fazy gazowej, która nie jest bezpośrednio związana z objętością, ale z temperaturą i rodzajem cieczy. Jeśli ilość gazu jest mniejsza niż wspomniane ciśnienie, następuje odparowanie, ponieważ procent cząsteczek zmienia stan; Z drugiej strony, jeśli ciśnienie jest równe ciśnieniu atmosferycznemu, następuje wrzenie.

Kiedy niewiele cząsteczek znajduje się blisko powierzchni i wykonuje prawidłowo skierowany ruch, aby wydostać się z cieczy w pewnym punkcie, procent odparowania jest ograniczony. Co więcej, biorąc pod uwagę, że ci, którym uda się uciec, mają więcej energii niż reszta, substancja ulega znacznemu obniżeniu temperatury (to się nazywa chłodzenie wyparne i ma miejsce podczas zjawiska pocenia się).

W odniesieniu do potu należy zauważyć, że podczas jego parowania wyeliminowane zostało ponad dwadzieścia procent ciepła naszego ciała, ponieważ woda ma szczególnie wysokie ciepło właściwe i energię potrzebną do odparowania reszty ciała, powodując jego temperatura spada. Dokładniej, aby wyeliminować 1 g potu konieczne jest 0, 58 kcal ; Są one uzyskiwane ze skóry, która powoduje jej ochłodzenie i ostatecznie wpływa na temperaturę ciała. Kiedy strumień suchego powietrza zastępuje mokry, obserwuje się wzrost parowania.

Możliwe jest rozróżnienie pomiędzy niewrażliwym parowaniem, które zachodzi poprzez naszą tkankę skórną (gdy wilgotność powietrza nie osiąga 100 procent) i przez nozdrza, a powierzchowne parowanie, które pochodzi z gruczołów potowych, które istnieją w wielu częściach naszego ciała, ale przede wszystkim w okolicy pachwinowej, pod pachami, czołem i dłońmi dłoni i stóp.

Jeżeli odparowanie ma miejsce w zamkniętym pojemniku, cząsteczki, które zdołają wydostać się z cieczy, są zgrupowane w stanie gazowym na wierzchu i wiele z nich powraca do swojej ciekłej postaci. Kiedy ten proces podróży w obie strony osiąga stan równowagi (nazywany parowaniem ), nie ma już żadnych przekształceń ciśnienia pary (które w tym przypadku jest nazywane nasyceniem ) lub temperatury substancji.

W przypadku hydrologii, nauki przyrodniczej zajmującej się badaniem wody, parowanie uważane jest za bardzo istotną zmienną, gdy dąży się do obliczenia bilansu wodnego (zależności między wejściem i wypływem zasobów wodnych w określonym czasie) zlewni, być całkowity lub częściowy, biorąc pod uwagę jego obszar pochodzenia.