Bezczelność to brak przyzwoitości, wstydu i umiaru . Kto działa z bezczelnością, czyni to bez wstydu .

Na przykład: "Minister dał łapówki senatorom z bezczelnością, która zadziwia", "Bezczelność biznesmenów, którzy wyzyskują robotników, jest skandalem", "Publikacja zdjęcia tego kalibru to prawdziwa bezwstyd" .

Złudna złuda wiąże się z nieprzyzwoitością . Bezczelny nie ma skromności, dlatego zachowuje się bez żadnego ograniczenia czy zastrzeżenia : to znaczy jest odsłonięty.

Przypuśćmy, że niektórzy młodzi ludzie dostają się nago na publiczną plażę na oczach wszystkich obecnych. Tak więc bez ubrań idą wzdłuż brzegu i bawią się w morzu. Dla wielu ludzie ci zachowują się zjadliwością, gwałcąc społeczne normy decorum. Nawet takie zuchwalstwo można uznać za przestępstwo, ponieważ jest ono związane z ekshibicjonizmem.

Weźmy przypadek związkowca, który wzbogacił się w mroczny sposób. Ten człowiek udziela wywiadów dziennikarskich w swojej rezydencji, pozując do zdjęć w różnych środowiskach swojego luksusowego domu. Podróżuje także po mieście w najnowszym modelu sportowego samochodu i zawsze nosi garnitury od najbardziej znanych projektantów. Chociaż nie potrafi wyjaśnić, w jaki sposób pozyskuje środki na rozwiązanie takiego stylu życia, przywódca związku wykazuje się bez wahania, być może przekonany, że cieszy się bezkarnością. Ta bezczelność drażni społeczeństwo.

"Bezczelność" to w końcu tytuł powieści francuskiej Marguerite Duras . Książka została wydana w 1943 roku jako "Les impudents" w oryginalnym języku.