Żółtaczka jest terminem stosowanym w medycynie w odniesieniu do żółtawego odcienia błony śluzowej i skóry spowodowanego wzrostem ilości zawartych w krwi pigmentów żółciowych .

Żółtaczka jest zatem zwykle związana ze wzrostem poziomu bilirubiny (żółtego barwnika żółciowego) w tkankach. Bilirubina ma skłonność do gromadzenia się w tych tkankach, które mają dużą ilość elastycznych włókien, takich jak spojówka i podniebienie.

Ważne jest, aby zrozumieć, że żółtaczka nie jest chorobą : jest to znak kliniczny, który ujawnia istnienie patologicznego procesu, który pojawia się w pewnym odcinku prawidłowego metabolizmu bilirubiny.

Ta procedura metaboliczna rozpoczyna się od degradacji krwinek czerwonych po zakończeniu ich cyklu życia. W tym przypadku komórki te rozpadają się i uwalniają ich zawartość w krwioobiegu. Pozwala to na makrofagi (komórki, które rozwijają fagocytozę) do fagocytozy hemoglobiny, białka, które było obecne w krwinkach czerwonych. W ten sposób rozkładają go na grupę hemu i globiny . Z kolei grupa hemowa podlega katalitycznemu utlenianiu, które produkuje między innymi biliwerdynę, która kończy się zmniejszeniem stężenia bilirubiny.

Bilirubina może występować jako bilirubina prosta lub niezwiązana lub sprzężona z kwasem glukuronowym ( sprzężona bilirubina ). W zależności od tego, jaki rodzaj bilirubiny wykryto w nadmiarze, żółtaczka nabywa inne nazwy.

Żółtaczka przed wątrobą powstaje w wyniku uwolnienia nieskoniugowanej bilirubiny związanej z niedokrwistością hemolityczną lub ze wzrostu zwykłej bilirubiny z powodu niskiego poziomu albuminy. W międzyczasie żółtaczka wątrobowa pojawia się z powodu problemów z wątrobą, natomiast żółtaczka pozawatórkowa wiąże się z powolnym tranzytem bilirubiny spowodowanym kamieniami żółciowymi lub innymi zaburzeniami.

Należy zauważyć, że żółtaczka jest powszechna u noworodków, które mogą być fizjologiczne (z powodu braku dojrzałości metabolizmu) lub patologiczne (wymaga leczenia).