Łacińskie słowo incredŭlus przyszło do naszego języka jako niewierzący . Ten przymiotnik może być użyty do zakwalifikowania tych, którzy zwykle nie wierzą szybko w to, co słyszą lub obserwują, lub w tym, co ich zdaniem nie zostało udowodnione.

Na przykład: "Trener nie był zadowolony z wyniku, ponieważ, jego zdaniem, jego zespół zrobił wszystko, co niezbędne, aby odnieść zwycięstwo", "Po obejrzeniu wiadomości w telewizji, człowiek, z niedowierzaniem, nazwał swojego szefa wiedzieć, co się naprawdę wydarzyło ", " Miliony ludzi zgromadziło się z niedowierzaniem na ekranach, by docenić spotkanie przywódców obu krajów po dziesięcioleciach konfrontacji ".

Krótko mówiąc, niewierzący zazwyczaj nie wierzy . Zazwyczaj szuka dowodów lub chce przeanalizować różne wersje, aby przekonać. Załóżmy, że młody człowiek spotyka się z przyjacielem, który informuje go, że prezydent zrezygnował. Chłopak wątpi w te słowa i dlatego, wchodząc do firmy, skonsultuj się ze sprzedającym, co wie o tym. Pomimo otrzymania tych samych informacji pozostaje nadal pełen niedowierzania, więc postanawia przeczytać gazety w Internecie, aby potwierdzić wiadomości. Jak widać, młody sceptyk nie dokończył akceptacji prawdy nowości.

Ci, którzy nie mają wiary religijnej, są również uznawani za niewierzących. Dla niewierzącego nie ma Boga ani cudów - dlatego jego życie wykracza poza mandaty religii i nie oczekuje niczego ponadnaturalnego.

W niektórych przypadkach niewierzący może stać się wierzącym po doświadczeniu lub docenieniu czegoś, czego nie potrafi wyjaśnić z powodu lub nauki . W ten sposób przestaje być niewierzącym, aby objąć wiarę.