Od łacińskiego vestitusa sukienkę stanowi ubranie (lub zestaw odzieży), który służy do zakrycia ciała . Koncepcja ta może być używana jako synonim odzieży, ubrań, stroju lub stroju, chociaż powszechnie używa się jej nazwy jako jednoczęściowego kombinezonu noszonego przez kobiety.

Sukienka spełnia dwie podstawowe funkcje: chroni przed warunkami klimatycznymi (zimno, ciepło, deszcz, itp.) I obejmuje intymne części ciała, które ze skromności nie są pokazywane publicznie. Jednak sukienki mają głębsze znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie, ponieważ moda i trendy odzwierciedlają rolę społeczną . Odzież może być wykorzystywana jako środek wyrazu i komunikuje się, świadomie lub nieświadomie, z osobowością użytkownika.

Pierwsze sukienki zostały wykonane ze skór i skór zwierząt lub z liśćmi i dużymi roślinami przywiązanymi do ciała. Z biegiem czasu zaczęto stosować różne rodzaje włókien naturalnych (takich jak bawełna lub jedwab ) i włókien syntetycznych (takich jak poliester ). Obecnie istnieją tak zwane inteligentne ubrania, zdolne do zmiany koloru lub generowania energii.

Istnieją również specjalne stroje, które są używane tylko raz w życiu, ale mają wielką symboliczną szarżę. Suknia ślubna lub suknia ślubna to ta, którą noszą kobiety podczas ślubu. Kolor i styl zależą od kultury i religii panny młodej.

W świecie zachodnim suknia ślubna jest zwykle biała, ponieważ symbolizuje czystość. Z drugiej strony, sukienki żałobne są czarne i odzwierciedlają smutek i ból, który odczuwa kobieta, gdy cierpi z powodu utraty bliskiej osoby.

Ewolucja odzieży damskiej

Podsumowywanie historii odzieży damskiej w jednym tekście nie jest precyzyjne, biorąc pod uwagę różnice kulturowe każdego kraju; w związku z tym niniejszy przegląd będzie miał zasadniczo zachodnią perspektywę.

Na przestrzeni dziejów istota ludzka nadawała różne funkcje odzieży, od ochrony po ostentację, a także w różnych kwestiach społecznych, które zawsze odgrywały wiodącą rolę w tej dziedzinie; Nie oznacza to, że jego sytuacja była prostsza i wygodniejsza niż sytuacja człowieka.

Ważne jest, aby zauważyć, że historycznie społeczeństwo próbowało zredukować kobiety do przedmiotu godnego podziwu i dekoracji, służącego, który musiał wypełnić swoje obowiązki i zachować uśmiech na twarzy. Przez stulecia ubiory kobiece nie wyróżniały się wygodą, ale ozdobą i kształtami, które miały jedynie powierzchowny cel. Ale wkrótce po okresie zwanym "Belle Èpoque", który zakończył się na początku XX wieku, miała miejsce rewolucja, która miała dać kobietom swobodę ubierania się dla siebie, a nie dla mężczyzn.

Ta zmiana estetyczna była ściśle powiązana z walką o prawa kobiet i ich uznaniem za równe istoty przed prawem, a poszukiwanie ich włączenia w głosowaniu i miejscu pracy doprowadziło do potrzeby bardziej komfortowego ubioru, mniej skomplikowane w użyciu (niektóre stare sukienki wymagały pomocy kilku osób w celu ich umieszczenia) oraz o charakterze funkcjonalnym.

Po pierwsze, spódnica została obcięta o prawie pięćdziesiąt procent, zakrywając nogi kolanami. Ponadto, dzięki pracy Coco Chanel (wizjonerka z francuskiego pochodzenia) pojawiły się dwuczęściowe garnitury i spodnie, w latach 30. Bardzo ważne też, wymiary i wzory bielizny dostosowane do tego nowego rzeczywistość społeczna.

W ciągu zaledwie kilku dekad strój przeszedł z wiecznego kobiecego stroju na szatę charakterystyczną dla przyjęć i spotkań. Do dzisiejszego dnia trzeba potwierdzić, że istnieją miliony kobiet, które nigdy nie nosiły sukienki i nigdy nie będą tego robić, czy to ze względu na gust, czy ideologię.