Formalizm polega na rygorystycznym stosowaniu ustalonej doktryny lub metodologii w opracowywaniu procesu badawczego lub dydaktycznego, bez naruszania jego przykazań. Jednakże termin ten ma kilka zastosowań w zależności od dziedziny.

W kontekście sztuki formalizm jest prądem, który wywyższa wartość estetyki nad innymi względami. Dlatego formaliści uważają, że sztuka powinna być oceniana na podstawie jej estetycznego stanu poza aspektami społecznymi lub etycznymi związanymi z pracą.

Z drugiej strony formalizm przywiązuje wielką wagę do formalnych (abstrakcyjnych) cech tworów, takich jak kształt, struktura czy kompozycja.

W literaturze formalizm jest tendencją zrodzoną na terytorium rosyjskim około 1914 r. I opiera się na rozumieniu dzieł literackich jako szczególnej struktury języka . Oznacza to, że literatura, dla teoretyków i krytyków formalnych, nie jest użyteczna z pragmatycznego punktu widzenia.

W tym cytowanym rosyjskim formalizmie nie możemy przegapić okazji, by wspomnieć o tym, kto jest jego ojcem. To Wiktor Szkłowski, który przeszedł do historii za stworzenie OPOYAZ, Towarzystwa Studiów nad Językiem Poetyckim, w którym powstały niektóre z najważniejszych teorii w ramach tego formalizmu.

Nie wolno nam jednak przekraczać wysokości postaci rosyjskiego Romana Jakobsona, który opracował szeroki zbiór prac na ten temat. Poza tym wyróżniał się tworzeniem serii teorii, które koncentrowały się zasadniczo wokół poetyki i stylistyki. Główne wystawy tego autora zawarte są w artykule zatytułowanym Lingwistyka i poetyka, opublikowanym w 1960 roku.

Statystyki, teoria informacji i technologia informacyjna, wśród innych dyscyplin, mówią o systemie formalnym, aby wspomnieć o gramatyce, która jest wykorzystywana przy opracowywaniu modeli.

W matematyce formalny system (znany również jako system aksjomatyczny ) jest sztuczną konstrukcją, która składa się z połączonych ze sobą symboli, co pozwala tworzyć łańcuchy, którymi można manipulować według pewnych reguł, aby z kolei tworzyć nowe łańcuchy. Te formalne systemy służą do uzyskania reprezentacji różnych aspektów rzeczywistości.

W tej konkretnej dziedzinie nie możesz o tym mówić bez odniesienia do Davida Hilberta. Była to niepodważalna postać w dziedzinie matematyki, zarówno w XIX, jak i XX wieku, ponieważ dzięki ich teoriom i podejściom sprzyjało pojawianiu się wspomnianego formalizmu. W ten sposób ustalono, że wspomniana matematyka jest nie tylko grą, ale także działaniem całkowicie autonomicznej myśli.

Taka była jego zdolność intelektualna w cytowanym zakresie, że dzięki niemu udało się znaleźć w ten sam sposób pytania tak ważne jak logika matematyczna, teoria demonstracji, a nawet różnica między tym, co jest ogólną teorią względności a mechaniką kwantową.

Formalizm w końcu także szkoła w filozofii matematyki, która rozwija testy typu aksjomatycznego w twierdzeniach.