Termin haiku, czyli haiku, ma swój etymologiczny rdzeń w języku japońskim. Koncepcja nawiązuje do kompozycji poetyckiej, która składa się z trzech wersetów : pierwszej z pięciu sylab, drugiej z siedmiu sylab i ostatniego wersetu z pięciu sylab .

Jest to rodzaj poezji rodem z Japonii . Pierwotny haikus powstał z obserwacji natury, przekazując emocje i zdumienie poety. Wiele razy haikus zawierał odniesienia do pory roku.

Krótko mówiąc, haiku to wiersz opracowany w siedemnastu sylabach lub, mówiąc dokładniej, w siedemnastu jagodach (jednostka miary, która odzwierciedla ilość sylabiczną). Siedemnaście sylab lub jeżyn powstaje z trzech wersetów: 5 + 7 + 5 .

Wielokrotnie haiku towarzyszy haiga, klasa malarstwa . Zarówno haiku, jak i haiga są wynikiem kontemplacji świata.

Haiku stało się znane w świecie zachodnim dzięki Buddyzmowi Zen, który odwoływał się do tej poetyckiej formy, aby rozpowszechniać swoją filozofię . Poeci tacy jak Irlandczyk Seamus Heaney, amerykański Jack Kerouac i hiszpański Antonio Machado to niektórzy z zachodnich autorów, którzy stworzyli haikus.

Zobaczmy przykład haiku: "Ciemne popołudnie, / mocna zima. / Zimno, które zamarza . " Jak widać, ta kompozycja ma trzy wersy ( "Ciemne popołudnie" jest pierwszym, "potężna zima" jest druga, a "Zimny ​​lód" jest trzecim). Pierwsza werset zawiera pięć sylab ( "Tar-de os-cu-ra" ), drugie siedem sylab ( "in-vier-no-po-de-ro-so" ) i czwarte pięć sylab ( "frí-o que" hie-la " ). Dlatego struktura haiku jest spełniona.