Pochodzenie z łacińskiego słowa praesens stanowi pojęcie o wielu zastosowaniach i znaczeniach. Jest to przymiotnik, który pozwala odnieść się do czasu, który upływa w obecnym czasie lub do tego, w którym dana osoba znajduje się, gdy coś mówi. Aby zacytować kilka przykładów: "Nie zawsze możesz myśleć o przeszłości: musisz żyć w teraźniejszości", "Aktor przeszedł kilka skomplikowanych chwil, ale teraz cieszy się szczęśliwym i pełnym prezentem z rodziną", zespół jest bardzo biedny, a przyszłość również wygląda na skomplikowaną . "

Z drugiej strony, osoba, która jest obecna, jest kimś, kto stoi przed kimś lub kto poszedł z nim w to samo miejsce: "Chciałem mu powiedzieć, że jutro nie będę obecny w klasie, ponieważ muszę iść do lekarza", "Marcos był obecny kiedy przestępca wszedł do domu ", " nie będę obecny w dniu twoich urodzin: muszę wyjechać dzień wcześniej z powodów związanych z pracą " .

W innych kontekstach obecne słowo może funkcjonować jako synonim prezentu lub prezentu, który jest oferowany osobie jako oznaka uczucia lub uznania: "Kupiłem ci mały prezent", "Będę musiał wymyślić prezent: nie mogę sięgnąć ślub mojego przyjaciela bez prezentu ", " Spójrz na teraźniejszość, którą mój szef dał mi za moje zaangażowanie w firmę " .

Obecny czas

W przypadku gramatyki, obecne jest nazwą, która identyfikuje czas, który odpowiada temu, co się dzieje lub rzeczy, która jest opisana jednocześnie, gdy jest wywoływana. Czasowniki mogą być sprzężone w czasie teraźniejszym według osoby gramatycznej: "Pepe uwielbia hamburgery" i "Dzieci bawią się na placu" to zdania, w których czasownik jest skoniugowany w czasie teraźniejszym.

Istnieje kilka jego zastosowań, które są znane jako:
* Obecny prezent (działanie, które pojawia się w tym samym czasie, kiedy jest wspomniane, może być krótkie lub trwać w określonym czasie, np .: "Zamówienie dotarło dzisiaj");
* Obecne nawykowe (działanie, które rozwija się sukcesywnie z pewną okresowością, ale nie jest ciągłe, na przykład: "We wtorki idę na terapię".);
* Obecność gnomiczna lub obecna (wydarzenia, które mają miejsce poza określonym czasem, wyrazem zdania, prawdą lub wiedzą, np. "Istoty ludzkie nie potrafią latać");
* Obecność historyczna (działania, które miały miejsce w przeszłości, ale wspomniane w teraźniejszości, nabrały bliskiego kontaktu z obecną chwilą, na przykład: "Fiódor Mijáilovich Dostojewski urodził się w Moskwie 11 listopada 1821 r.);
* Przedstaw wartość przyszłej wartości (działanie, które będzie miało miejsce w przyszłości w bezpieczny sposób, zwykle używane do wymieniania planów na przyszłość, np. "Nie będę we wtorek, ponieważ podróżuję do góry");
* Przedstaw imperatyw (służy do zamówienia czegoś od kogoś, np. "Zamknij okno!")

Na pierwszy rzut oka użycie tego czasownika jest proste, nie ma sposobu na popełnienie błędów; jednak w praktyce tak nie jest. W rzeczywistości w warsztatach twórczości literackiej jednym z najczęstszych błędów jest niewłaściwe użycie czasów czasowników lub ich kombinacja niezalecana.

Na przykład, jest rzeczą normalną, że w niektórych historiach pisanych w teraźniejszości, modlitwy w przeszłości nagle uciekają; chociaż czasami może to być licencja, którą sam autor wziął, w większości przypadków wynika to z braku koncentracji lub sztywności podczas komponowania tekstu .

Istotne jest zatem, że jako autorzy codziennie uzyskujemy szersze pojęcie czasów i koniugacji czasowników, aby zaoferować czystą i poprawną literaturę.