Z łacińskiego korollarium, wniosek jest wnioskiem wywodzącym się z wcześniej zademonstrowanych, więc nie wymaga szczególnego testu . Rozumie się, że następstwo jest oczywistym lub nieuchronnym wnioskiem, który wyłania się z pewnych poprzedników.

Na przykład: "Następstwem palenia trzech paczek papierosów dziennie jest choroba płuc", "Upadek zespołu jest następstwem kilku lat złego zarządzania", "Rezygnacja senatora po skandalu jest niczym innym jak tylko skandalem. następstwo sytuacji, która wybuchła w ubiegłą środę "" Konsekwencja nie mogła być inna: trzech protestujących zostało zwolnionych z powodu braku zasług ".

W języku potocznym następstwo wydaje się być czymś logicznym lub nieuniknionym, jeśli uwzględni się poprzednie fakty . Piłkarz omawia z dyrektorem technicznym swojego zespołu podczas szkolenia. Następnego dnia publicznie krytykuje trenera. Trzeciego dnia jest nieobecny bez powiadomienia o praktyce zespołu. Następstwem tej sytuacji jest to, że trener zniechęcił gracza do składu i przestaje go brać pod uwagę.

W dziedzinie logiki i matematyki następstwo jest dowodem twierdzenia już wykazanego, bez potrzeby kontynuowania wysiłków inwestycyjnych w jego demonstracji. Jeśli stwierdzono, że wszystkie wewnętrzne kąty kwadratu są kątami prostymi ( 90 ° ) i że wszystkie kwadraty mają cztery wewnętrzne kąty, to następstwem tych twierdzeń jest to, że wewnętrzne kąty kwadratu dają do 360 ° .

Ze znanego twierdzenia Pitagorasa, które stwierdza, że ​​suma kwadratów nóg trójkąta prostokątnego zwraca tę samą wartość, co podniesienie kwadratu przeciwprostokątnego do kwadratu, pojawia się również następstwo, które zmienia się w zależności od tego, czy mówimy o liczbach parzystych, czy też Dziwne Aby rozwinąć to następstwo, trzeba najpierw ustalić wzór twierdzenia, jak pokazano na obrazku.

Tutaj widać, że obie nogi są reprezentowane przez zmienne aib, a c odpowiada przeciwprostokątnej. W oparciu o tę definicję, jeśli mamy nieparzystą liczbę x, to trio pitagorejskie można uzyskać za pomocą obliczeń pokazanych na obrazku.

Zmienna a ma przypisaną wartość x ; a b odpowiada x kwadrat, minus 1, wszystkie podzielone przez 2; a c, podobne do b, ale dodając 1 do kwadratu zamiast go odejmować. Po zrozumieniu tego rozwoju możliwe jest wyrównywanie każdego komponentu i umieszczanie ich we wspomnianej równości.

W odniesieniu do liczb parzystych, jeśli weźmiemy na przykład liczbę y, trio pitagorejskie powinno zostać uformowane jak widać na obrazku. W tym przypadku a otrzymuje wartość y ; a b jest przypisany do kwadratu wyniku y na 2, wszystkie minus 1; wartość c jest podobna do b, ale dodaje 1 do poprzedniego kwadratu . W ten sposób jesteśmy ponownie w stanie zdefiniować równość, która pozwala nam udowodnić twierdzenie Pitagorasa.

Matematyk Tales of Miletus, pochodzący z Grecji i urodzony w VI wieku przed Chrystusem, przekazał dwa ważne twierdzenia dotyczące geometrii, każde z odpowiednimi korelacjami. Pierwsze z twierdzeń stwierdza, że jeśli linia zostanie narysowana równolegle do jednego z boków trójkąta, uzyskana figura będzie kolejnym trójkątem, podobnym do pierwszego . Jego następstwem jest dedukcja, że ​​proporcje boków nowego trójkąta są równe proporcjom oryginałów.

Drugie z twierdzeń Thalesa wyjaśnia, że jeśli w okręgu o średnicy AC wybieramy dowolny punkt, inny niż A i C, to trzy tworzą trójkąt prostokątny . Stąd pojawiają się dwie korelacje:

1), ponieważ odległość między środkiem okręgu a którymkolwiek z trzech punktów trójkąta jest taka sama, wówczas mediana przeciwprostokątnej (odcinek między środkiem a punktem B ) będzie zawsze mierzyć połowę przeciwprostokątnej;

2) podobnie jak w pierwszym, promień obwodu wynosi połowę przeciwprostokątnej, a środek okręgu jest zawsze w jego środku.