Francuski wynalazca, matematyk i religijny Jean-Baptiste de La Chapelle (1710-1792) ukuł termin scaphandre jako aluzję do rodzaju kombinezonu flotacyjnego wykonanego z korka, który opracował w 1775 roku . La Chapelle zjednoczył greckie słowa skáphē (które można przetłumaczyć jako "łódź" ) i andros (powiązane z "człowiekiem" ), aby rozwinąć tę koncepcję.

Pomysł pojawił się w naszym języku jako kombinezon do nurkowania, co nawiązuje do Royal Spanish Academy ( RAE ), do urządzenia składającego się z wodoodpornego kombinezonu i zamkniętego hełmu, który przedstawia rury i otwory do odnawiania powietrza i kryształ w okolicy oczu. Kombinezon do nurkowania pozwala ci zostać i poruszać się pod wodą.

Nazywa się to klasycznym kombinezonem nurkowym lub sprzętem do nurkowania, który łączy w sobie hełm, garnitur i buty z balastem, połączone z powierzchnią za pomocą rurki. Przy takim kombinezonie nurkowym nurek pozostaje przywiązany do łodzi lub brzegu i otrzymuje gaz, który może oddychać przez kanał. Klasyczny kombinezon do nurkowania używany jest w eksploracjach o głębokości nie większej niż 66 metrów.

Z drugiej strony płetwonurek ma zbiornik gazów, który uwalnia człowieka od zależności od statku lub powierzchni. Nurek może poruszać się niezależnie, mając w kombinezonie oddechowym gazy przepuszczające powietrze.

Pojęcie skafandra może być również stosowane w odniesieniu do kombinezonów kosmicznych używanych przez astronautów, gdy opuszczają one statki. Te statki kosmiczne mogą zależeć od pojazdu lub dać astronautom autonomię, zgodnie z ich charakterystyką.