Według słownika Royal Spanish Academy (RAE) plastyczność jest cechą charakterystyczną tworzyw sztucznych . Istnieją jednak różne zastosowania tej koncepcji.

Można powiedzieć, że plastyczność jest właściwością mechaniczną niektórych substancji, które mogą ulegać nieodwracalnemu i trwałemu odkształceniu pod wpływem napięcia przekraczającego jego zakres sprężystości lub granicę . Jeśli chodzi o metale, można wyjaśnić plastyczność zgodnie z ruchami dyslokacji, których nie można odwrócić. Musimy rozróżnić w tym sensie plastyczność i to, co znamy jako zachowanie elastyczne, które można odwrócić na poziomie termodynamicznym.

Natomiast pojęcie plastyczności komórkowej jest właściwością charakteryzującą komórki macierzyste i pozwala im się wyróżnić. Wykazano, że jedna komórka może nie tylko być odróżniana od innej, ale ma również możliwość powrotu do poprzedniego stanu.

Jony, które są wspólne dla środowiska i lokalizacja w układzie homeostatycznym, są odpowiedzialne za regulację zdolności elektrolitycznych komórek. Gdy różnica potencjałów jest rejestrowana pomiędzy wnętrzem komórki a medium, następuje wytrącanie molekularne, które umożliwia uzyskanie kompensacji przez sprzężenie zjonizowanych cząsteczek z błoną plazmatyczną.

W biologii istnieje koncepcja plastyczności fenotypowej, która odnosi się do właściwości genotypów, które pozwalają im tworzyć inne fenotypy, aby poradzić sobie z pewnym stanem środowiska. Ta koncepcja jest ściśle związana z koncepcją ewolucji.

Istnieją dwa rodzaje fenotypowej plastyczności : plastyczność rozwojowa i elastyczność fenotypowa . Pierwszy to ten, który odnosi się do zmian zachodzących w gatunku, który nie ginie, jest absolutnie związany z ewolucją ; podczas gdy drugim jest to, co występuje u tej samej osoby i jest odwracalne.

Plastyczność neuronowa

Plastyczność neuronalna, która jest również znana jako plastyczność synaptyczna, plastyczność neuronowa lub neuroplastyczność, jest naturalną i funkcjonalną właściwością neuronów w nawiązywaniu komunikacji.

Jeśli spojrzymy na definicję dokonaną przez Światową Organizację Zdrowia, możemy powiedzieć, że plastyczność neuronalna jest opisana jako zdolność komórek tworzących układ nerwowy do odtworzenia anatomicznego i funkcjonalnego, po pewnych patologiach, chorobach, a nawet urazach .

Jest to zdolność adaptacyjna całego układu nerwowego do rozwiązywania lub przeciwdziałania skutkom, które zmiana może powodować w komórkach. Ta jakość zakłada modulację percepcji przychodzących i wychodzących bodźców w odniesieniu do ich środowiska w taki sposób, że niektóre neurony mogą dostarczać błędy i zastępować inne neurony, które nie działają poprawnie. Z kolei plastyczność neuronalna umożliwia wzrost nowych synaps biorących za punkt wyjścia uszkodzony neuron.

Należy wspomnieć, że ta zdolność mózgu jest bardziej wydajna, gdy dotknięta osoba ma kilka lat życia, niż gdy jest w wieku dorosłym. Z drugiej strony proces odbudowy neuronów rozwija się stopniowo, a jego wyniki można zaobserwować w niewielkich poprawach, które pacjent wykazuje w swojej mobilności oraz w odzyskiwaniu utraconych ruchów lub funkcji.
Mózg składa się z miliardów neuronów, które są połączone ze sobą przez synapsy. Chociaż neurony nie mogą się rozmnażać samodzielnie, istnieje coś, co nazywa się regeneracją dendrytyczną, która pojawia się, gdy zmiany chorobowe pojawiają się w mózgu.

Urazy mózgu mogą radykalnie zmienić życie jednostki, powodując drastyczne konsekwencje, takie jak deficyty motoryczne, sensoryczne lub poznawcze. Z tego powodu badanie plastyczności neuronalnej jest tak ważne, że umożliwia rekonstrukcję komórek, dzięki czemu organizm powraca do swoich zadań bez żadnego problemu przed wypadkiem.