Wynalazca, fizyk i francuski malarz Louis Daguerre (1787-1851) wypuścił w 1839 r. Urządzenie, które pozwalało na rejestrację obrazów za pomocą procedury chemicznej. To urządzenie było znane jako dagerotyp .

Termin ten jest używany do nazwania zarówno maszyny, jak i obrazu uzyskanego za jej pomocą . Jest również używany jako synonim dagerotypu, który jest nazwą danej techniki .

Daguerre kontynuował prace rozpoczęte przez innego francuskiego naukowca: Josepha Nicéphore Niépce (1765-1833). Aby uzyskać zdjęcie, dagerotyp wykorzystał posrebrzaną płytkę z miedzi, która była wystawiona na działanie pary jodu, aby uczynić ją światłoczułą. Następnie przy oparach rtęci powstały amalgamaty srebra i rtęci, które dały początek ujawnionemu obrazowi.

Dagerotyp jest uważany za pierwszy udany proces w historii, który pozwala robić zdjęcia. Jednak czas ekspozycji na uchwycenie obrazu, niemożność uzyskania kopii, kruchość zdjęcia i zanieczyszczenia generowane przez parę rtęci były niektórymi wadami, które prezentowało urządzenie.

W tym czasie oprócz dagerotypu były inne procedury fotograficzne. Wśród nich pojawił się kalotyp stworzony przez brytyjskiego Williama Foxa Talbota . W tym przypadku użyto papieru potraktowanego kwasem galusowym i azotanem srebra: obrazki, które przechwycono, zostały utrwalone za pomocą hyposulfitu sodu.

Rozwój technik, takich jak dagerotyp i kalotyp, pozwolił z biegiem lat na rozwój nowoczesnej fotografii, która dała nowy skok technologiczny od tworzenia fotografii cyfrowej .