Czasownik coadyuvar nawiązuje do wkładu, aby coś było konkretne lub rozwijało się. Etymologia pojęcia odnosi się do łacińskiego słowa adiuvare, które tłumaczone jest jako "pomoc" .

Na przykład: "Nie zamierzam wnosić wkładu w ten proces, który tylko przysporzy więcej problemów naszemu miastu", "Jestem gotów pomóc we wszystkim, co jest niezbędne, aby projekt ruszył do przodu", "Prawnik stwierdził, że chce pomóc w procedurach tworzenia stowarzyszenia obywatelskiego " .

Pomysł przyczynienia się jest wykorzystywany w dziedzinie prawa . Jest on znany jako kojarzący się z tematem, który jest częścią procesu obrony swoich interesów, ale jest podporządkowany jednej ze stron, która zajmuje się instrumentalnie. Coadjuvant w tym kontekście dodaje do roszczenia tej części, ale nie może działać autonomicznie w odniesieniu do niego.

Dopuszczenie koadiutanta do procesu sądowego opiera się na powiązaniu prawnym, jakie ma on ze stroną, do której zamierza przyczynić się. Ten link jest ponadto powiązany z przedmiotem dyskusji w postępowaniu sądowym. W związku z tym czynność wnoszącego wkład nie opiera się na solidarności, ale wiąże się z korzyściami wynikającymi z relacji ze stroną, narażonych na ryzyko w zależności od wyniku wyroku .

Wreszcie w dziedzinie medycyny leczenie koadiulacyjne jest zdefiniowane jako leczenie przyczyniające się do procesu, uzupełniające i wzmacniające działanie głównego leczenia.

Celem leczenia skojarzonego, które jest również znane jako terapia koadunantem, jest przyczynianie się do poszukiwania rozwiązania zaburzenia lub choroby, jako uzupełnienie lub uzupełnienie głównego leczenia. Dzięki tym zabiegom wtórnym działanie tego ostatniego ulega poprawie, a jego dawka może zostać zmniejszona w miarę poprawy stanu pacjenta.

Czynniki, które zmniejszają się wraz z zastosowaniem leczenia, które wnosi wkład do zleceniodawcy, to kilka, a wśród nich wyróżniają się następujące trzy:

* skutki uboczne : w dziedzinie medycyny jest to działanie niepożądane, które pacjent może mieć do określonego leku, który powinien spożywać w ramach leczenia. Inną nazwą, pod którą znana jest ta koncepcja, są skutki uboczne i zawsze odnosi się do negatywnej i nieoczekiwanej reakcji na bodziec, który z zasady jest stosowany do celów pozytywnych;

* toksyczność : zdolność pewnych substancji chemicznych do wywoływania negatywnych skutków u żywej istoty, gdy wchodzą one w kontakt z nią. Ważne jest, aby podkreślić, że nie ma substancji chemicznej, która mogłaby zostać pominięta w tej klasyfikacji, ponieważ wszystkie mogą wywoływać ten efekt, w zależności od dawki, w jakiej są podawane . W takim przypadku leczenie adiuwantowe pomaga zmniejszyć toksyczność leków;

* Tolerancja : chociaż termin ten jest zwykle związany z pozytywnymi kwestiami, takimi jak akceptacja różnic poza społeczeństwem, w przypadku leczenia farmakologicznego odnosi się do zjawiska, w którym lek staje się mniej skuteczny, tym bardziej skonsumować Innymi słowy, gdy substancja jest podawana z pewną częstotliwością, pacjent staje się mniej wrażliwy na nią, a zatem wymaga zwiększenia dawki, aby osiągnąć te same efekty .

W szczególnym przypadku raka, w kilku jego postaciach, mówi się o terapii adjuwantowej lub współadiuwantowej , aby odnieść się do dodatkowego rozważanego leczenia, które stosuje się po leczeniu pierwotnym w celu zmniejszenia ryzyka nawrotu choroby . Może to obejmować radioterapię, terapię celowaną, hormony, biologię lub chemioterapię.