Koncepcja renomy, której etymologia prowadzi do łacińskich renomenów, odnosi się do rozpoznania lub popularności, jaką osoba osiąga dzięki swoim osiągnięciom w danej dziedzinie. Słynny może kojarzyć się ze sławą lub rozgłos .

Niefortunnym, ale powszechnym zjawiskiem jest specjalna wycena niektórych osób po ich śmierci. Jest to coś, co ludzie robili od stuleci i nic nie wskazuje na to, że porzucimy tę wątpliwą postawę. Istnieje wiele historii o wielkich kompozytorach, pisarzach, malarzach i naukowcach, którzy prowadzili życie pogrążone w najgłębszej nędzy, materialnej i emocjonalnej, która nie cieszyła się sprawiedliwym uznaniem w życiu, ale która po śmierci stała się autentycznym półbogiem.

Przeciwieństwem popularności jest znikomość lub anonimowość : "Nie jest znanym artystą, ale nieznanym człowiekiem, który stara się rozpowszechniać swoje prace w całym kraju". W takim przypadku możliwe jest rozróżnienie między dwiema możliwymi sytuacjami: nie cieszyć się uznaniem, ponieważ nie udało się wywierać wpływu na opinię publiczną; nie ma sławy, nie osiągnął mas .

To powiedziawszy, inne pojęcia, które mogą być użyte jako antonim sławy, w pewnych kontekstach, to hańba, dyskredytacja, hańba lub niegodność . Chociaż są to terminy, których nie spotyka się w mowie potocznej, zawarte w nich pomysły mówią o wizerunku osoby, która popełniła naganne lub nikczemne czyny i która utraciła w ten sposób przywilej lub dostęp do imienia, aby byli szanowani i cenieni przez innych.

Tak jak dostęp do sławy może pojawiać się i znikać przelotnie, w życiu lub po śmierci, sprawiedliwe jest kwestionowanie autorytetu tych ludzi, którzy twierdzą, że potrafią kwalifikować innych w taki sposób. Na przykład Ludwig van Beethoven był niemieckim kompozytorem, którego prace należą obecnie do najbardziej szanowanych w świecie muzyki akademickiej; Jednak ci uczeni, którzy oceniają swoją pracę, choć ją chwalą, nie mają zdolności ani talentu.