Definicja równonoc

Pojęcie równonocy stosuje się w dziedzinie astronomii . Od łacińskiego słowa aequinoctium termin ten odnosi się do momentu, w którym dzień i noc są takie same na całej planecie Ziemi, ponieważ Słońce znajduje się na równiku .

Równonoc

Każdego roku zatem równonocy odbywają się od 20 do 21 marca, a następnie od 22 do 23 września. W tych chwilach, dla osoby, która znajduje się na równiku, Słońce osiąga swój zenit tuż nad głową (czyli w linii prostopadłej, pod kątem 90º).

W czasie równonocy marcowej Słońce znajduje się w punkcie wiosennym lub punkcie Barana i przecina je z półkuli południowej na półkulę północną. To oznacza początek jesieni na półkuli południowej i wiosnę na północy. Z drugiej strony, w czasie równonocy wrześniowej Słońce przechodzi przez punkt Wagi i przechodzi z półkuli północnej na półkulę południową: zaczyna się wiosna na półkuli południowej, a jesień na półkuli północnej. Jak widać, zmiany w stacjach, które są ustalane zgodnie z konwencją, nie pokrywają się dokładnie z równonocy.

Z kolei równonoc marcowa wyznacza początek dnia, który potrwa sześć miesięcy na biegunie północnym i jedną noc z sześciomiesięcznym biegunem południowym . Ta cecha rozwija się odwrotnie podczas wrześniowej równonocy, z długą nocą dla bieguna północnego i bardzo długim dniem dla bieguna południowego .

Zalecane