W języku łacińskim znajdujemy tam etymologiczne pochodzenie terminu zniesławienie. I pochodzi od łacińskiego czasownika "diffamare", który składa się z dwóch wyraźnie zróżnicowanych części: przedrostka "dis-", który jest równoważny "rozbieżności", oraz czasownika "famare", który jest synonimem "rozsławiać" "

Zniesławienie jest działaniem i skutkiem zniesławienia (dyskredytowanie kogoś poprzez rozpowszechnianie informacji, które jest sprzeczne z jego reputacją lub dobrą reputacją). Na przykład: "Nie pozwolę na zniesławienie moich dzieci za pośrednictwem mediów", "Mimo kłamstw kandydata opozycji, zniesławienie nie przyniosło skutku i ludzie powrócili, aby towarzyszyć nam w tych wyborach", "Zniesławienie którzy uważali te zdjęcia za swój publiczny wizerunek były bardzo duże " .

Można powiedzieć, że zniesławienie ma na celu zaszkodzić osobie z oskarżenia. Celem jest to, że wspomniane zniesławienie wpływa na godność lub honor przedmiotu, dyskredytując go. Może zniesławiać jednostkę poprzez komunikowanie prawdziwego wydarzenia, ale także z kłamstwami i fałszerstwami.

W przypadku Hiszpanii musimy ustalić, że zniesławienie jest przestępstwem, które jest uregulowane w kodeksie karnym, w szczególności między artykułami 205 i 216. W tych rozdziałach chodzi o ustalenie, jakie są zbrodnie oszczerstw i zniewag. jako kary ustanowione dla ludzi, którzy je wykonują:
• Oszczerstwo. Jest to czynność przeprowadzana przez każdą osobę oskarżającą kogoś o popełnienie zbrodni, wiedząc, że jest to kłamstwo lub całkowite lekceważenie prawdy. W takim przypadku osoba, która je wykonuje, może mieć kary pozbawienia wolności do dwóch lat, a także grzywny w wymiarze dwudziestu czterech miesięcy.
• Uraz. W tym przypadku możemy powiedzieć, że jest to zarówno ekspresja, jak i działanie, które ktoś wykonuje, poważnie uszkadzając godność i sławę innej osoby, a nawet posuwając się nawet do próby własnej oceny. Kodeks karny Hiszpanii w tej sprawie stanowi, że obrażanie uważane za poważne może być karane nawet czternastoma miesiącami grzywny.

Należy również ustalić, że w każdym z tych przestępstw, oprócz kary pozbawienia wolności lub grzywny, osoba, która je przeprowadziła, w sposób podyktowany przez sędziego, musi podać do publicznej wiadomości swoje przekonanie. I tak, w pewnym stopniu, naprawi on wyrządzone szkody.

Jeśli pracodawca znęca się nad swoimi pracownikami, może zacząć mówić o sytuacji w różnych obszarach. W ten sposób zniesławienie pracodawcy będzie trwało, ponieważ firma nie poprze jego działań. Dlatego obraz osoby stosującej przemoc będzie poplamiony.

Inną możliwością jest to, że biznesmen jest uczciwym człowiekiem i właściwym zachowaniem, a wypowiadane fakty są jedynie kłamstwem firmy, z którą konkuruje na rynku . W takim przypadku pracodawca powinien starać się wykazać kłamstwo, aby jego honor nie został naruszony przez zniesławienie. Reakcja społeczeństwa pokaże, czy wierzy człowiekowi zaangażowanemu w publiczną skargę.