Łacińskie słowo inscrutabĭlis dotarło do hiszpańskiego jako nieodgadnione . Ten przymiotnik służy do zakwalifikowania tego, czego nie można odkryć lub odkryć .

Na przykład: "Dostęp do systemu jest chroniony przez nieodgadniony kod", "Dusza człowieka jest naprawdę nieodkryta", "Mój dziadek był nieprzeniknionym człowiekiem: nigdy nie wiedziałeś, co myśli i co czuł" .

Niezbadane jest to , co jest niemożliwe do zrozumienia lub poznania, biorąc pod uwagę jego złożoność, głębię lub tajemnicę. Termin ten może być nawet używany w odniesieniu do osoby, jeśli chodzi o kogoś zamkniętego lub milczącego, który nie ujawnia swoich myśli i emocji.

Załóżmy, że badacz próbuje rozwiązać przestępstwo . Ma już podejrzanego, ale nie ma rozstrzygających dowodów. W tym kontekście postanawia przeprowadzić wywiad z podmiotem, którego uważa za winnego, z zamiarem wykrycia postawy, która pomoże mu rozwiązać sprawę. Jednak jednostka jest nieodgadniona: nie przekazuje żadnych emocji ani wątpliwości, ani w jego słowach, ani w postawie ciała, ani w jego twarzy.

Idea niezbadanych zwykle pojawia się w dziedzinie religii . W tym kontekście zazwyczaj wyraża się, że zamysły Boga są nieodgadnione: dla wierzących istnieją boskie decyzje, których nie można zrozumieć, a których nie można nawet zrozumieć, ponieważ znajdują się poza zasięgiem człowieka.

Kiedy stwierdza się, że drogi Boga są nieodgadnione, ogólnie próbuje się argumentować, że coś negatywnego, co dzieje się komuś, w rzeczywistości jest pozytywną konotacją lub przynajmniej motywem. Tak więc, chociaż człowiek tego nie rozumie, musi zaufać boskiej decyzji.