Ze względu na etymologiczne pochodzenie w łacińskim słowie intercepcji, wyrazy są terminem, który odnosi się do określonego rodzaju słowa . W szczególności, wykrzykniki składają się z elementów, które pozwalają tworzyć wykrzyknikowe wyrażenia do wyrażania wrażeń lub określać akt mowy .

Wady są uważane za znaki przed-gramatyczne, zdolne do pełnienia funkcji reprezentatywnych, konatywnych lub ekspresyjnych. Jest to syntetyczna forma języka, która służy, między innymi, do odwołania się do rozmówcy lub do przekazania uczucia .

Własnym wykrzyknikiem jest ten, który ma proste ciało fonetyczne i nie spełnia żadnej innej gramatycznej roli. Na przykład : "Bah!" ( "Nie mam ochoty iść na imprezę ... Bah, naprawdę nie chcę się spotkać z moim byłym" ), "Hej!" ( "Hej, jak zamierzasz leczyć w ten sposób? dziecko? " ), " Zas! " ( " Przyszedłem pieszo rozproszony i, o, potknąłem się o kamień i upadłem na ziemię " ).

Niewłaściwe wykroczenie jednak rozwija się z przysłówkowych, werbalnych, przymiotnikowych lub nominalnych form: "Mój Boże!" ( "Mój Boże, jak możesz sobie na coś takiego pozwolić?" ), "Bravo!" ( " Szwajcarski tenisista zdobył nowy tytuł, Bravo! " ), " Ojo! " ( " To niebezpieczna okolica, żeby chodzić w nocy: Uważaj! " ).

Wtrącenia można również podzielić na wyraziste lub odwołujące się. Ekspresyjne wykrzykniki, nazywane również symptomatycznymi, są zorientowane na samego mówcę ( "Ay!" ). Apelacyjne wyrazy lub bezpośrednie wykrzykniki są jednak skierowane do słuchacza ( "Hello!" ).

Jak można zauważyć, w codziennej rozmowie można używać wielu wykrzykników: "Cześć! Jak się masz? Och! Nie wiedziałem, że wciąż jesteś na spotkaniu. Zadzwonię później. Bah! Lepiej do mnie zadzwoń, kiedy wyjdziesz, więc nie będę ci więcej przeszkadzał. Żegnaj! "