Tytan to nazwa pierwiastka chemicznego, który ma liczbę atomową 22, a jego symbolem jest Ti . Jest to dość obfity metal w skorupie naszej planety, którego kolor jest szarawy.

Niektóre kliniki stomatologiczne wybierają tytan do swoich implantów, ponieważ ma on wysoki stopień biokompatybilności i jest to związane z właściwościami tlenku powierzchni. Niezależnie od tego, czy jest zanurzony w wodzie, czy wystawiony na działanie powietrza, pod warunkiem, że jest w temperaturze pokojowej, tytan tworzy tlenek o grubości od 3 do 5 nm w krótkim czasie. Spośród wielu tlenków o różnej stechiometrii (przy obliczaniu stosunków ilościowych pomiędzy produktami i reagentami w trakcie reakcji chemicznej), które mogą tworzyć, najczęściej stosuje się TiO2.

Ważne jest, aby pamiętać, że wiele procesów chemicznych może odbywać się na styku implantu dentystycznego, takich jak korozja (lub rozpuszczanie) tlenku, transport jonów, fragmentacja i absorpcja biomolekuł, metabolicznie ukierunkowane utlenianie, inkorporacja jonów mineralnych w tlenkach, procesach katalitycznych i denaturacji białka. Precyzyjnie, wiedząc o tym wcześniej, wielu wybiera tytan, ponieważ wiedzą, że jest on mniej inwazyjny dla organizmu niż inne materiały.

Tytan może mieć trzy struktury krystaliczne, a także odporny na atak chemiczny jak kilka innych materiałów, co czyni go jednym z tych, które najlepiej wytrzymują korozję, szczególnie w dziedzinie ortodoncji i implantów dentystycznych. Kolejnym czynnikiem, który czyni go szczególnie biokompatybilnym, jest jego wysoka stała dielektryczna; Ta właściwość jest unikalna dla tytanu, a wartość może wynosić od 50 do 170, w zależności od struktury krystalicznej, i pozytywnie wpływa na połączenie implantów zintegrowanych z kością (tych, które przyczepiają się do jamy ustnej i nie mają mobilności).

Oprócz dużej wytrzymałości, tytan jest materiałem szczególnie lekkim, bardziej niż większość konstrukcji, a to ze względu na jego niską gęstość . W przypadku zastosowań biomedycznych odkryto, że tytan może być korzystnie stopowany z tantalem, cyrkonem i niobem, o ile mówimy o nietoksycznych materiałach. Należy jednak wspomnieć, że z drugiej strony, wspomniane stopy nie są bioaktywne, to znaczy nie wiążą się silnie z kościami, a zatem nie są odpowiednie do wytwarzania implantów zintegrowanych z kością.