Etymologiczne pochodzenie skandalu można znaleźć w greckim słowie: skándalon, które odnosiło się do kamienia, z którym człowiek się potyka. Termin ten przyszedł do późnej łaciny jako scandălum, a następnie dotarł do naszego języka .

W języku hiszpańskim kamień skandaliczny stał się symboliczny, ponieważ koncepcja może odnosić się do zdarzenia wywołującego szok i irytację . Skandaliczny, w tym sensie, jest podważalny z moralnego punktu widzenia i generuje negatywny wpływ.

Na przykład: "Prezydent azjatyckiego kraju został zmuszony do rezygnacji z powodu skandalu korupcyjnego", "Partia zakończyła się skandalem, z graczami uderzającymi pięściami", "Aktorka wywołała skandal, gdy uczestniczył w premierze film z przezroczystą sukienką i bez bielizny " .

Skandal przede wszystkim przyciąga uwagę i wywołuje reakcję ludzi. Ta reakcja jest zwykle zła : ludzie wpadają w gniew przed osobą odpowiedzialną za skandal, ponieważ wierzą, że zrobili coś, co zasługuje na przekonanie. Skandal może być konsekwencją zbrodni (jeśli odkryje się władcę otrzymującego łapówkę, aby wskazać przypadek), chociaż może być również powiązany z szokującym lub chorobliwym faktem (jak wtedy, gdy piłkarz ma dziewczynę jako kochankę). kolega z drużyny).

Zakres skandalu różni się w zależności od obszaru, w którym jest prezentowany, np. Osobista lub praca, powaga zdarzenia poza kontekstem (nie jest tak samo, aby przyjmować pieniądze nielegalnie, niż sfinansować działalność prostytucji infantylne) i społeczne znaczenie zaangażowanych osób, między innymi.

Ogólnie rzecz biorąc, najbardziej znani są ludzie, którzy muszą stracić najwięcej w tego rodzaju sytuacjach, ponieważ ich reputacja i dobytek są zagrożone, co w wielu przypadkach jest równoznaczne z sumami milionerów. Oczywiście, w ramach tej grupy wyróżniamy artystów, sportowców i polityków, wśród innych podgrup, i nie wszyscy otrzymują konsekwencje o takim samym stopniu nasilenia.

W idealnym społeczeństwie żadna sławna osoba nie popełniłaby nieprzyzwoitych czynów ani odstępstw od prawa, ale prowadziłaby wzorowe życie, aby ich ekspozycja służyła jako punkt odniesienia dla ich młodszych zwolenników. Jednak w tym świecie rzeczywistość jest wręcz przeciwna: chociaż przestępczość i korupcja istnieją we wszystkich warstwach społecznych, co roku dziennikarze gromadzą dziesiątki negatywnych przykładów, których bohaterami są aktorzy, śpiewacy i władcy.

Artyści i sportowcy łatwiej mogą przezwyciężyć skandale, ponieważ społeczeństwo może wybaczyć swoje wady myśląc, że to ludzie powinni być obserwowani w swojej dziedzinie, a nie w życiu osobistym. Nadzieja, że ​​zreformują się i staną się bardziej odpowiedzialnymi jednostkami, jest zawsze obecna i pomaga to większości szczęśliwych zakończeń.

Z drugiej strony przywódcy polityczni mają znacznie większe trudności w przezwyciężaniu skandali. Ratując przypadki, w których protagonista cieszy się dużą siłą i wpływem, ludzie tracą wiarę w skorumpowanych władców w jednej chwili, ponieważ w ich rękach jest przyszłość kraju, coś zbyt delikatnego, by wrzucić szczęście.

Z drugiej strony idea skandalu może odnosić się do hałasu, rozpusty lub zamieszania : "Nie podoba mi się skandal w tym barze " "Restauracja była skandalem, ponieważ był duży stół pełen krzyków i wrzasków. Grali ", " Zakończ skandal! Obniż głos i zachowuj się poprawnie . "