Assistentialism jest nazywany sposobem udzielania pomocy : pomocy, współpracy lub wsparcia. Zasadniczo pojęcie to stosuje się w odniesieniu do obowiązku rządów, by pomagać swoim obywatelom w zaspokajaniu podstawowych potrzeb, gdy ludzie nie mogą tego zrobić samodzielnie.

Ze względu na różne problemy gospodarcze i społeczne często zdarza się, że wiele osób nie płaci swoich podstawowych wydatków (związanych z mieszkaniem, opieką zdrowotną, edukacją itp.). Dlatego państwo musi im pomóc. Ta szczególność ustanawia relację zależności, która podważa indywidualną godność : podmiot zależy od państwa, a dokładniej od rządów, które nim zarządzają, aby przetrwać.

W ten sposób pomocniczość zyskuje ładunek ujemny . Ludzie potrzebują pomocy rządu, który jest przez nią nieustannie wzmacniany. W tym kontekście pomoc polega na dostarczaniu obywatelom zasobów w celu zaspokojenia niektórych ich potrzeb, ale bez faworyzowania ich emancypacji z zależności od państwa . Innymi słowy: władcy mogą uznać za wygodne opracowywanie planów pomocy ubogim, aby płacić im za udział w wyborach z zamiarem dalszego zdobywania odzieży i żywności. Z drugiej strony, jeśli mieliby stworzyć prawdziwe miejsca pracy i platformy reintegracji społecznej, które umożliwiłyby najmniej uprzywilejowanym jednostkom dostęp do szkolenia zawodowego i płacy minimalnej, mogliby zaspokoić swoje własne potrzeby.

W dążeniu do zagwarantowania obywatelom o niskich dochodach prawa do godnego życia, z dostępem do tych samych podstawowych usług, co reszta ludności, rząd zazwyczaj otwiera drzwi do niektórych z następujących: domu, aby uniknąć kontynuować na ulicach; miejsca, w których należy przeprowadzić czystość; artykuły higieny osobistej, takie jak szampon, mydło i perfumy; opieka medyczna; wspólnotowe jadalnie; pralnia

Wracając do negatywnych skutków, jakie pomoc społeczna może mieć na rozwój osób, które z niej korzystają, niektórzy eksperci twierdzą, że wygoda, jaką zapewniają pomoc i nieunikniona zależność, przyczynia się do wzrostu ubóstwa. na poziomie krajowym. Biorąc pod uwagę możliwość utrzymania się bez bycia częścią społeczeństwa normalnie, przy założeniu obowiązku pracy i płacenia podatków, wiele osób przyzwyczaja się do ich sytuacji i nie dąży do tego, by iść naprzód.

W słowniku pracy socjalnej Ezequiel Ander Egg oferuje definicję asystentyzmu, w której wyraża, że ta forma pomocy nie bierze pod uwagę przyczyn, które generują sytuacje niedoboru, które zamierza rozwiązać . To wyjaśnia bardzo zwięźle jedną z przyczyn wspomnianych negatywnych reperkusji: jeśli nie atakujemy problemu root, to jest wysoce prawdopodobne, że nie zniknie.

Ludzie potrzebujący są równi najbardziej uprzywilejowanym, mają tę samą esencję, należą do tego samego gatunku i dlatego bardziej konstruktywnie jest wystawiać je na wszystkie zasoby, z którymi jeszcze się nie spotkali i pozwolić im nauczyć się wykorzystywać je do budowy lepsze życie Nie oznacza to odmowy udzielenia im wskazówek, opieki zdrowotnej lub godziwych warunków mieszkaniowych, dopóki nie będą mogli wzbić się w powietrze, ale dadzą im narzędzia, aby poczuć prawdziwą chęć utrzymania się, tak samo jak wcześniej czy później zdecydowaliśmy się opuścić naszych rodziców, aby podróżować droga

Poza państwem organizacje pozarządowe ( NGO ) również mają tendencję do rozwoju pomocy na rzecz poprawy jakości życia w najbardziej niekorzystnych sektorach lub dotkniętych jakimś typem katastrofy (na przykład pomagając ofiarom powodzi).